Follow The White Rabbit - So Long, Castle

So Long, Castle, 6mg, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.98Ω, Nakamitchi.

Η γνωστή ακαταμάχητη γεύση του Kentucky Bourbon αναμεμειγμένο με ψημένη καρύδα, καβουρδισμένα αμύγδαλα, καραμελωμένη μαύρη ζάχαρη και άρωμα από Γαλλική βανίλια και δρυ!

Αυτά μας δηλώνει ο κατασκευαστής και το όνομα με την περιγραφή δεν μπορούν να κρύψουν το υγρό από το οποίο έχει εμπνευστεί: Five Pawns Castle Long, και αν εμφανιστεί και η δρυς, ίσως να γίνει και Reserve.
Αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό καθώς από μια γρήγορη μυρωδιά που πήρα από τα μπουκαλάκια, αυτό είχε την λιγότερο έντονη, με τον πλαστικό δοσομετρητή τουλάχιστον. Τον αφαίερεσα και το έφερα ξανά στη μύτη. Η μυρωδιά έχει ως κυρίαρχο στοιχείο το ψημένο αμύγδαλο. Τόσο ψημένο, που σε συνδυασμό με κάποιες γλυκές νότες που πιάνω στη μύτη, μπορεί κανείς να το περάσει και για φουντούκι. Το αλκοόλ είναι πολύ αμυδρό στη μύτη, ενώ η καρύδα έρχεται πολύ πίσω και μόνο αφού η μύτη συνηθίσει όλες τις άλλες μυρωδιές. Δεν άντεξα άλλο τις μυτιές και γέμισα τον ατμοποιητή, τον οποίο αποφάσισα να χρησιμοποιήσω καθώς εκεί απολαμβάνω περισσότερο το αυθεντικό υγρό. Και είπα ότι θα προσπαθήσω να μην το λάβω υπ’ όψιν!

Υπάρχει κάτι το εξαιρετικό σε αυτό το υγρό: δεν προσπαθεί σε κανένα σημείο να μιμηθεί το Castle Long. Οπότε αν ψάχνετε για κλώνο, σταματήστε να διαβάζετε εδώ και πάμε στο επόμενο. Αν όμως θέλετε να δοκιμάσετε κάτι εντελώς νέο, το οποίο δείχνει από που έχει εμπνευστεί, συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Το ψημένο αμύγδαλο, κυριαρχεί στο στόμα και στρογγυλεύει από γλυκιά βανίλια. Η καρύδα βρίσκεται αρκετά πίσω, ενώ το όλο σύνολο πατάει σε κάτι αλκοολικό το οποίο με όλο αυτό το συνδυασμό, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν πρόκειται για brandy ή ουίσκι. Όσο το ατμίζω, το αμύγδαλο καταλαγιάζει αρκετά και το ουίσκι γίνεται πλέον πιο καθαρό, ενώ η βανίλια και η ζάχαρη προσθέτουν μια άλλη διάσταση στο σύνολο. Στη ρινική εισπνοή, κυριαρχεί το ουίσκι και η βανίλια, με στοιχεία καρύδας να εμφανίζονται συχνά πυκνά, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, έχουμε βανίλια και ζάχαρη. Το χτύπημα ακριβώς στα αναμενόμενα επίπεδα ενώ η παραγωγή ατμού φυσικά αρκετή. Η επίγευση μένει γι αρκετή ώρα και έχει αμύγδαλο, καρύδα και νότες ξύλου. Περιστασιακά και βανίλια.

Το υγρό έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Προς το τέλος του τανκ, η γεύση αλλάζει σημαντικά, και όχι προς το καλύτερο. Όλα εκείνα τα αρώματα που είδαμε πριν εξαφανίζονται και μένει μια γεύση από κάστανο. Ή που το θυμίζει τουλάχιστον. Και αυτό το παρατήρησα την επόμενη μέρα, όταν με τον καφέ μου σήκωσα το μοντ με σκοπό να τον εμπλουτίσω λίγο. Δεν είναι άσχημη αυτή η μετάλλαξη, όμως όλοι ξέρουμε πόσο άσχημα φαίνεται το να μην εκπληρώνονται οι προσδοκίες. Σαν να γυρνάς σπίτι έτοιμος να τσακίσεις μια σοκολάτα που ξέρεις ότι είχες φυλαξει, και να βλέπεις μόνο το περιτύλιγμα.

Όπως είπα και στην αρχή, αν το δούμε μόνο και ανεξάρτητο, πρόκειται για ένα πολύ ωραίο υγρό. Δεν κούρασε, δεν μπούχτισε, έχει ισορροπία στο γλυκό και πάει πολύ ωραία με κόκκινο κρασί. Αν άλλαζα κάτι, και όχι με σκοπό το να πλησιάσω το αρχικό, θα ήταν λίγο λιγότερη βανίλια και λίγο περισσότερη καρύδα. Ώστε το υγρό να αποκτήσει λίγο πιο ξηρή αίσθηση και να ξεφύγει λίγο από το προφίλ του ουίσκι με μεζέ καραμελωμένα αμύγδαλα. Θέλει επίσης λίγη δουλειά η διατήρηση της γεύσης σε όλη τη διάρκεια του ατμίσματος. Συνολικά μπορεί να  μου άρεσε αλλά στην παρούσα μορφή του δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να ατμίσω ολόκληρο μπουκαλάκι 30ml. Θέλει δουλίτσα ακόμα αλλά νομίζω ότι είναι κοντά σε μια καλύτερη μορφή. Με όλα αυτά, τα νούμερα μου δίνουν 75/100.