Five Pawns - Castle Long Reserve Limited Edition Edition IV

Η ώρα του έφτασε! Η αναμονή τελείωσε. Τα τελευταία δύο τανκ που περιείχαν ίχνη από την έκδοση MMXIV τα οποία είχα ανακατέψει με απλό Castle Long και βάση, ατμίστηκαν στον ημιτελικό και στον τελικό του FINAL 4 της Ευρωλίγκα, χωρίς να φέρουν όλη την τύχη που θα ήθελα δυστυχώς. Μετά τις μέρες που μετρήθηκαν μέχρι την 8^η Μαΐου, μετρήθηκαν άλλες δεκαπέντε, μέχρι την 23^η. Κατά τις δώδεκα το μεσημέρι του Σαββάτου, αράξαμε μαζί με το φίλο Χρήστο (chriscorfu88) στο e-tsigaro Κέρκυρας, ως τιμητικό άγημα υποδοχής. Κάποια στιγμή, εμφανίστηκε ο Θάνος με την κούτα στα χέρια, και αφού την άφησε κάτω, έκανα το ίδιο που είχα κάνει με το BFF.
Έβαλα το χέρι μου μέσα, ανάμεσα σε 6ρια και 12ρια CLR IV και άλλα υγρά της εταιρείας και τράβηξα ένα στην τύχη. Και το πέτυχα με τη μία. My precious!!! Σε υπερβολική ανάλυση της γεύσης, δεν είχα σκοπό να αναλωθώ εκτός και αν ήταν εντελώς διαφορετικό από την έκδοση MMXIV. Συνοπτικά, αυτό δεν συνέβη, οπότε θα αναφερθώ μονάχα σε διαφορές. Και θα ξεκινήσω από τη συσκευασία. Πριν προχωρήσετε στα παρακάτω, καλό είναι να διαβάσετε την παρουσίαση της έκδοσης MMXIV, την οποία μπορείτε να βρείτε είτε στο φόρουμ, είτε στο blog μου. Αυτή αποτελεί τη βάση για τη σύγκριση των δύο εκδόσεων.

Η ετικέτα εμφανώς αλλαγμένη στο εξωτερικό του κυλίνδρου. Ξεχωρίζει ακόμα και στο άπειρο μάτι από τα άλλα της εταιρείας και όχι μόνο στο χρώμα των γραμμάτων όπως η προηγούμενη έκδοση. Στα Αγγλικά αυτή τη φορά, στο κάτω μέρος διαβάζουμε με τη σειρά την ημερομηνία εμφιάλωσης (21/04/15), τη νικοτίνη (6mg), την ημερομηνία που μπήκε στο βαρέλι (30/03/2015) και την υπογραφή του Rodney Jerabek. Κάτω από αυτές τις πληροφορίες, το χαρμάνι, το οποίο είναι 50/50.

Ανοίγοντας τον κύλινδρο, εμφανίζεται το «πιστοποιητικό» του, όπως και στην προηγούμενη έκδοση. Το παρουσιαστικό του αλλαγμένο, ταιριάζει με τις εξωτερικές αλλαγές και αναγράφει την ημερομηνία που το υγρό μπήκε στο βαρέλι και την περιγραφή του, η οποία είναι η ίδια με την προηγούμενη έκδοση (bourbon, ψημένη καρύδα, βανίλια Μαδαγασκάρης, γαλλική βανίλια, μαύρη ζάχαρη, καμένο ξύλο οξιάς και ψημένο αμύγδαλο). Αυτή τη φορά, δεν υπήρχε τόσο έντονο το άρωμα στον κύλινδρο όμως. Η ετικέτα στο μπουκάλι, εναρμονίζεται και αυτή με την εξωτερική ετικέτα και αναγράφει τα ίδια στοιχεία με την προσθήκη του αριθμού βαρελιού, 03 στην περίπτωσή μου.

Άνοιξα το μπουκαλάκι, αφαίρεσα το σταγονόμετρο (όπως διαπίστωσα μετά, ισχύει ακόμα το ότι η μυρωδιά επάνω από το σταγονόμετρο είναι απαίσια χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα το λόγο) και το έφερα στη μύτη. Ο κόσμος πάγωσε, όλα έμειναν ακίνητα και εγώ ξαφνικά βρέθηκα στο φθινόπωρο του 2014, στην ίδια στιγμή που άνοιγα το μπουκάλι της προηγούμενης έκδοσης. Ο πιστός μου σύντροφος στις δοκιμές, KF3.1ES Clone (Kanthal D 0.28mm, 2.5mm MC, 1.95Ω Nakamitchi) με το κανονικό διάφανο κοστούμι του και τη νεκροκεφάλα στο φούρνο, και ο πλέον συνοδοιπόρος του KF4 Tobecco (Kanthal D 0.28mm, 2.5mm MC, 1.75Ω Nakamitchi) στημένοι από την προηγούμενη και επαρκώς στρωμένοι, άνοιξαν διάπλατα και φώναξαν «δώσε και μένα μπάρμπα»! Πρώτος ο 3.1 υποδέχτηκε και σκαρφάλωσε στο κτήνος. Μετά από κάμποσες δρακίσιες στα 14W για να ποτίσει καλά το υγρό, κατέβηκα στα 12 και άρχισα να τραβάω για να το αναλύσω. Είχα πιστέψει ότι με την προηγούμενη έκδοση, η παρασκευή υγρών είχε χτυπήσει ταβάνι. Έκανα λάθος ευτυχώς, και αρχίζω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει πλέον ταβάνι. Σε σχέση λοιπόν με το προηγούμενο, η καρύδα είναι πιο απαλή παρόλο που έχει την ίδια ένταση, το bourbon δεν είναι τόσο επιθετικό και δεν κλωτσάει, η ζάχαρη με τη μορφή καραμέλας γλυκαίνει κατά κύματα, και η βανίλια στρογγυλεύει το υγρό με μικρές αναλαμπές κυριαρχίας. Δεν έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ γευστικά να αναγνωρίσω τη διαφορά μεταξύ γαλλικής βανίλιας και βανίλιας Μαδαγασκάρης, αλλά αυτός ο συνδυασμός τους (άσχετα με το αν είναι πραγματικός ή placebo) αποδίδει τα μέγιστα. Και επιτέλους, φαίνεται το ψημένο αμύγδαλο, όταν στο προηγούμενο ήταν άφαντο. Το χτύπημα είναι εφάμιλλο με 9ρι, το ντουμάνι πλούσιο, η ρινική εκπνοή ίδια ενώ στη ρινική εισπνοή είναι καθαρή η εμφάνιση του αμυγδάλου. Η επίγευση, και πάλι επίμονη, και πάλι αποδίδεται σε κύματα αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι πιο βελούδινη στην αίσθηση. Ο KF4 βγήκε παραπονούμενος στην αναφορά και σκέφτηκα να μην του χαλάσω χατίρι οπότε τσίμπησε και αυτός δύο σταγονόμετρα. Πάρτε λοιπόν όλα τα παραπάνω και θεωρείστε τα σε πιο βελούδινη μορφή, πιο απαλά αλλά με την ίδια ένταση. Το ότι που θα έφτανε η στιγμή να πω ότι ο 3.1 είναι άγριος, δεν το περίμενα. Ο διάδοχός του όμως, τον έβαλε στη θέση του. Φαντάζομαι ότι αυτό οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες, όπως η αρχιτεκτονική του χώρου ατμοποίησης, η διάμετρος της καμινάδας και του επιστομίου και άλλα. Διαφορές που όμως μπορείς να τις καταλάβεις μόνο με υγρά που έχουν πολλά να σου πουν.

Κατά τις τρεις το μεσημέρι, πήγαμε να πιούμε ένα μίνι ατμοκαφέ, και αφού έφτασα πρώτος έκατσα και το απόλαυσα λίγο παραπάνω. Λίγο μετά, ήρθε και ο Θάνος και το δοκίμασε και από τους δύο ατμοποιητές μου. Αφού ξεπέρασε τη νιρβάνα και αυτός, είχαμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε λίγο και καταλήξαμε στο ότι πήραν ένα υγρό το οποίο ήδη είχε αγγίξει τα όρια του «από άλλο πλανήτη» και το έβαλαν να τα ξεπεράσει με απόλυτη επιτυχία. Είχαμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε και σε 12ρι μέσα σε ένα Τηλέμαχο V2 (γεια σου Χρήστο με το Elevator σου), αλλά το χτύπημα και το κάψιμο στη μύτη ήταν τόσο έντονα που μας ήταν αδύνατο να το απολαύσουμε.

Αν έκανα μία σύγκριση με παρομοιώσεις, θα έλεγα ότι η προηγούμενη έκδοση, μοιάζει με έναν πολλά υποσχόμενο νέο, προς το τέλος της εφηβείας του που τα ταλέντα του και η εξυπνάδα του σε κάνουν να παραβλέπεις το ότι ακόμα κάνει ζημιές και επιπόλαιες ενέργειες (εννοώντας την αυξημένη επιθετικότητα κάποιων στοιχείων του προηγούμενου) και τον έχεις ψηλά στην εκτίμηση. Η Edition IV, είναι ο ίδιος νέος, που ξεπέρασε την εφηβεία, ηρέμησε χωρίς να συμβιβαστεί και διαπρέπει στη σχολή του και στον τομέα του. Συνεχίζοντας την παρομοίωση, δεν ξέρω αν η εταιρεία σε μελλοντικές εκδόσεις τον βάλει να πάρει μεταπτυχιακό, διδακτορικό, Νόμπελ, ανώτατο μετάλλιο ανδρείας ή να φτάσει την 33^η μασονική βαθμίδα. Εγώ ξέρω ότι θα παρακολουθώ στενά την εξέλιξή του και θα είμαι εδώ για να ενημερώνω! Αν η μέθοδος βαθμολόγησής μου ήταν στην κλίμακα των χιλίων, θα του έδινα 1 τοις χιλίοις παραπάνω από το προηγούμενο. Αν συνεχίσει έτσι η εξέλιξη των καλών υγρών, ίσως την αναμορφώσω την κλίμακα και την μέθοδο, και τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να μετατρέψω όλες τις βαθμολογίες μου. Με τα σημερινά δεδομένα πάντως, ένα ταπεινό 100/100 νομίζω ότι μπορεί να σταθεί.