Five Pawns - Insignia Series Grandmaster

Grandmaster, 6mg, Phenomenon Zest, Clapton Coil, 2.0mm MC, 0.64Ω, Nakamitchi.

Αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό καθώς μαζί με το Castle Long, αποτελούν κατά τη γνώμη μου τις κορυφαίες δημιουργίες της εταιρείας, χωρίς να είναι περιορισμένης έκδοσης. Διάλεξα αυτό τον ατμοποιητή καθώς αυτό το υγρό ήταν ο λόγος για να τον αποκτήσω, το δουλεύει ανώτερα από κάθε άλλον. Πριν το ξεκινήσω, ας θυμηθούμε τι είχα γράψει τον Αύγουστο του 2014 για την Signature έκδοση.

Signature Series Grandmaster, 16 Αυγούστου 2014

Δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει κάποιος ότι μου έκανε εντύπωση εκείνο το υγρό. Η πρώτη διαφορά που παρατηρεί λοιπόν κάποιος, είναι στο χρώμα του υγρού. Ενώ η αρχική έκδοση είχε χρυσοκίτρινο χρώμα, αυτό είναι υποκίτρινο, σχεδόν διάφανο. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, υπάρχει μεγάλη ένταση στη μύτη από τη μπανάνα, όμως τα άλλα στοιχεία του υγρού, δεν ξεχωρίζουν εύκολα. Εντάξει, οι ξηροί καρποί δεν γίνεται να μην ξεχωρίζουν. Έβαλα υγρό στον ατμοποιητή λοιπόν και ξεκίνησα. Φυσικά και είχα μεγάλες προσδοκίες, ο συνδυασμός Grandmaster και Phenomenon είναι εξαιρετικός. Χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, οι προσδοκίες μου δεν επαληθεύτηκαν. Η ένταση όλων των γεύσεων έχει χαμηλώσει αρκετά και όχι αναλογικά. Η μπανάνα κυριαρχεί ακόμα περισσότερο και έχει μια αυξημένη τραχύτητα, δεν είναι πλέον «κρέμα μπανάνας». Η καραμέλα του, πλέον δεν είναι αυτόνομη και διακριτή, αλλά έχει επικουρικό ρόλο, προσθέτοντας μία έξτρα ψημένη γλύκα και το φιστίκι υπάρχει αλλά σε ρόλο κομπάρσου. Του έδωσα λίγο χρόνο να το συνηθίσω και φαίνεται ότι έκανα πολύ καλά καθώς το υγρό άρχισε να γίνεται κάπως πιο βελούδινο και απολαυστικό. Η καραμέλα αναδείχτηκε παραπάνω και το τελικό αποτέλεσμα πλησίασε ακόμα περισσότερο την αρχική έκδοση. Η εισπνοή από τη μύτη, παρουσίασε δυο διαφορές σε σχέση με την αρχική έκδοση: σαφώς μικρότερη ένταση και πιο ομογενοποιημένη μορφή, χωρίς να αποκλείει κάποιο στοιχείο επειδή αυτό γίνεται πιο αισθητό στο στόμα. Η εκπνοή από τη μύτη δίνει πολύ πιο έντονο το φιστίκι, ενώ κατά τα άλλα είναι πανομοιότυπο με το αρχικό. Η επίγευση είναι λιγότερο επίμονη από το αρχικό, και σε σημεία δίνει μπανάνα και φιστίκι κατά κύματα, ενώ προς το τέλος της έρχεται και μια παραπάνω γλυκάδα. Η παραγωγή ατμού παραμένει εντυπωσιακή για 50/50 υγρό, ενώ το χτύπημα κάπως πιο ελαφρύ από το αναμενόμενο, απόλυτα ταιριαστό όμως.

Αν δεν είχα ως μέτρο σύγκρισης το αρχικό, η βαθμολογία θα μου έβγαινε μεταξύ 89 και 93/100. Σε σχέση με το αρχικό όμως, νιώθω ότι έχει γίνει ένα downsize της τάξεως του 25%, δεν βγάζει όλα εκείνα τα αρώματα και τα συναισθήματα που περίμενα. Και φυσικά, δεν μπορώ να το βαθμολογήσω ανεξάρτητα, καθώς έχει το ίδιο όνομα, την ίδια περιγραφή και τον ίδιο κατασκευαστή με το αρχικό. Θεωρώ επίσης ότι πλέον σηκώνει λιγότερη αραίωση. Όσο για το περιβόητο eau de pasturma το οποίο υποτίθεται ότι το αρχικό άφηνε στο χώρο και πολύ είχαν υποχρεωθεί σε εξοστρακισμό από χώρους εργασίας, οικίας κλπ για να το ατμίσουν, δεν έχω άποψη. Και αυτό γιατί προσωπικά τη μυρωδιά την λάτρευα και δεν μου φάνηκε ποτέ τόσο χάλια. Ίσως αυτό να οφείλεται και στην αγάπη που έχω για τον παστουρμά, πάντως προσωπικά τέτοια μυρωδιά δεν είχα συναντήσει. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το υγρό δεν είναι καλό, ίσα ίσα θεωρώ ότι κάποιοι που έβρισκαν την αρχική ένταση υπερβολική ενδέχεται να το λατρέψουν, θεωρώ ότι το υγρό βρίσκεται στο 85% της απόδοσης της αρχικής έκδοσης. 85/100 λοιπόν, καθώς τότε είχα βαθμολογήσει με 100/100.