Five Pawns - Insignia Series Gambit

Gambit, 6mg, Tobecco KF4, Kanthal D 0.32mm, 2.5mm MC, 1.25Ω, Nakamitchi.

Παρόλο που όταν το είχα πρωτοδοκιμάσει, περίμενα πολλά από αυτό το υγρό, με είχε απογοητεύσει σχετικά από όσο θυμάμαι. Ας δούμε λοιπόν τι είχα γράψει τότε, για την αρχική Signature έκδοση:

Signature Series Gambit, 19 Αυγούστου 2014

Όπως καταλαβαίνετε, δεν ήταν η γευστική απόδοση η οποία με είχε χαλάσει τότε, αλλά ή μη αντοχή του υγρού σε μια συνεπή απόδοση της γεύσης. Αν το πλήρωνα €15 το μπουκάλι, λίγο θα με πείραζε τότε, αλλά με το σκεπτικό της διπλάσιας τιμής, το είχα θεωρήσει χαμένα λεφτά. Φυσικά, το υγρό είχε καθαρά αμερικάνικη φιλοσοφία όπως και κοινό, και παρόλο που διαφωνώ με την παραμονή του σε κυκλοφορία, κακά τα ψέματα, με εταιρεία έχουμε να κάνουμε. Και σκοπός της είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους.

Φέρνοντας λοιπόν το μπουκαλάκι στη μύτη, διακρίνω μια σαφή αναβάθμιση του αρώματος σε σχέση με την αρχική έκδοση. Μήλο και ζύμη, χωρίς μπαχαρικά, και μία ιδέα βανίλιας είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το αρωματικό προφίλ αυτού του υγρού. Εξαιρετική η απόδοση της ζύμης στη μύτη και παρόλο που το αρχικό μου είχε δημιουργήσει ανάμεικτα συναισθήματα, έχω πλέον πολλές ελπίδες για την απόδοση του συγκεκριμένου. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα τη δοκιμή μου.

Δυστυχώς όμως η γεύση δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Κακής ποιότητας ζύμη, που περισσότερο θυμίζει πίτουρο βρώμης ή κριθαριού, κάποιες νότες κανέλας και το μήλο σε ελάχιστη παρουσία, συνθέτουν ένα γευστικό προφίλ το οποίο εκθέτει την εταιρεία. Ελάχιστα θυμίζει την αίσθηση που μου είχε δώσει η Signature εκδοχή ακόμα και για δύο ml και σαν αποτέλεσμα, παίρνω μία γεύση μονοδιάστατη, απλοϊκή, χωρίς τα στοιχεία που θα περίμενε κάποιος πληρώνοντας €30 για ένα μπουκάλι. Στη ρινική εισπνοή, εμφανίζονται κάποιες βουτυρένιες νότες, οι οποίες μπορεί μεν να είναι ανεκτές ακόμα και από μένα που τις απεχθάνομαι, αλλά δεν ταιριάζουν καθόλου εδώ, επηρεάζοντας ακόμα χειρότερα τη γνώμη μου για το υγρό. Στην εκπνοή από τη μύτη όμως, τα πράγματα είναι σαφώς πιο ευχάριστα, με το άρωμα να πλησιάζει επιτέλους αυτό που εγώ θεωρώ μηλόπιτα. Η παραγωγή ατμού, σαφώς μικρότερη από τα προηγούμενα, όχι κάτω από τα αναμενόμενα επίπεδα όμως, ενώ το χτύπημα ελαφρύ. Η επίγευση, σχεδόν ανύπαρκτη, περιορίζεται σε νότες μήλου και ζύμης, ίσως και ελάχιστης γλυκιάς βανίλιας.

Το άρωμα από το μπουκαλάκι με έκανε να πιστέψω ότι το υγρό θα είχε αναβαθμιστεί από την προηγούμενη εκδοχή του. Δεν είναι αυτή η περίπτωσή μας όμως εδώ, ίσα ίσα πιστεύω ότι έγινε ακόμα χειρότερο. Στην Signature έκδοση, είχα δώσει 89/100. Αυτό εδώ όμως, δεν ξεπερνά το 70/100.