Saints & Sinners - Late Hours

Για ένα χρονικό διάστημα, μας είχε φάει το κεφάλι ένα κατά τα άλλα καλό παιδί στο vaping.gr, για ένα «καταπληκτικό, φανταστικό, τιτανοτεράστιο υγρό με γεύση pecan». Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τίποτα αυτός, βράχος λέμε. Τον Οκτώβρη που βρέθηκα Αθήνα όμως, τον διπλάρωσα! Εκεί που έπινα τον καφέ μου σε γνωστό ατμομάγαζο, εμφανίστηκε πετούμενος και μου έδωσε ένα μπουκαλάκι από αυτή τη beta version. Και τι υγράρα ήταν αυτή! Όχι πολύ καιρό μετά, κυκλοφόρησε η σειρά Saints & Sinners by Abuelos, Zerobacco speaking. Μαζί με αυτό το ωραιότατο υγρό, κυκλοφόρησαν και άλλες τρεις γεύσεις. Η εταιρεία μου τα έστειλε από αρχές Νοεμβρίου, και ξανά καθυστερημένα γράφω γι αυτά. Πρέπει να πω ότι αφού κατανάλωσα την αρχική τετράδα, τα ξανατσίμπησα (από αλλού, μην ψάχνει η Zero τα αρχεία) για να γράψω επιτέλους. Τα έφτιαξα με βάση κατασκευής μου, 60/40 vg και περιεκτικότητα 1mg νικοτίνης ανά ml. Φυσικά και στα παρακάτω δεν πρόκειται να αναφερθώ σε χτύπημα και παραγωγή ατμού καθώς δεν μιλάμε για έτοιμα αρώματα και αυτές οι παράμετροι εναπόκεινται αποκλειστικά στις ορέξεις του κάθε ατμιστή.

Late Hours, Dead Rabbit 24, 2*Ni80 Coilology Alien, 3.0mm, 0.10Ω, Cotton Candy

Φυσικά και θα ξεκινήσω με αυτό, καθώς πρόκειται για το διάσημο pecan. Για pecan, φουντούκι και κρέμα μας μιλά ο κατασκευαστής, και δράττομαι της ευκαιρίας να πω πως γνωρίστηκα με τα pecan. Σαν λέξη, τα είχα ακούσει αρκετές φορές μέχρι που κάτι χρόνια πριν τα βρήκα στο Βασιλόπουλο. Αγόρασα μια συσκευασία και μόλις τα άνοιξα, άρχισα να κοροϊδεύω τους αμερικάνους που αντί για ψημένα καρύδια, τα ονόμαζαν pecan. Μέχρι που τα δοκίμασα και κατάλαβα ότι κάτι παίζει. Ε, με τη βοήθεια του Γούγλη, κατατοπίστηκα πλήρως. Στο δια ταύτα! Το άρωμα από το μπουκαλάκι, είναι φανταστικό. Καταλαβαίνεις ένα μίγμα ξηρών καρπών σε κρέμα, αλλά χωρίς τα στοιχεία να ξεχωρίζουν. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται για κάτι σε εκμέκ χωρίς την κανέλα, πολύ γλυκιά μυρωδιά, ίσως «καρυδάτο» (αμυγδαλωτό με καρύδι αντί για αμύγδαλο). Πάμε να δούμε και τη γεύση.

Το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς, είναι η χαρακτηριστική γεύση της κρέμας Abuelos. Αυτό εξαφανίζεται αμέσως και έρχεται μια στρώση από ψημένους ξηρούς καρπούς και μια ελαιώδης αίσθηση στο στόμα, παρέα με μια γλύκα απόλυτα ισορροπημένη. Και αυτή η ψημένη αίσθηση είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο καρύδι και το pecan. Να μην τα παραλέμε, αν δεν γνώριζα θα μιλούσα για ψημένο καρύδι. Το φουντούκι είναι αρκετά πίσω ευτυχώς και κάπου εδώ ο dripper μου ζεμάτισε, πάνω στο ξύλινο μοντάκι, μηδέν απαγωγή θερμότητας! Στην εισπνοή από τη μύτη, το φουντούκι φαίνεται λίγο περισσότερο, ενώ η κρέμα βγάζει στοιχεία που δεν μου αρέσουν και στη ρινική εκπνοή, τα αρώματα που παίρνω είναι αυτά που πήρα και από το μπουκαλάκι. Η επίγευση μένει για ώρα και δίνει την αίσθηση ενός γλυκού του οποίου το παντεσπάνι είναι φουλ στο ξηροκάρπι. Ή το έχει σιροπιάσει κάποιος με Frangelico. Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο, το λάτρεψα από τη πρώτη τζούρα και παίζει εξαιρετικά και σε σφιχτούς ατμοποιητές. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε φαινόμενο και για τους γλυκατζήδες, αυτή η εμπειρία θα είναι κορυφαία. 95/100