Egoist No. 23 Grand Reserve, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0
MC, 0.75Ω, Drago Cotton
Με μότο την τελειότητα και έχοντας μόνο αυτήν στο μυαλό μας
δημιουργήσαμε μια κρεμώδη γεύση σε εντελώς νέα διάσταση... το Grand Reserve.
Ένα άγγιγμα από κρεμώδη βανίλια που ταιριάζει απόλυτα με την ώριμη μπανάνα μαζί
με τα καβουρδισμένα φιστίκια και κάτι ακόμα που... θα κρατήσουμε κρυφό. Αυτά
μας λεει η εταιρεία για το τελευταίο υγρό που έχω σκοπό να δοκιμάσω. Είναι το
υγρό το οποίο από την περιγραφή μου έχει δημιουργήσει πολλές προσδοκίες, και
όταν ο Κωνσταντίνος από την Atmistique με ρώτησε ποιο από όλα θα ήθελα να μου στείλει σε πλήρη
συσκευασία αρώματος, του το ζήτησα. Το άρωμα από το μπουκαλάκι ενισχύει αυτές
μου τις προσδοκίες. Φιστίκι και μπανάνα σε πολύ καλή ένταση όπως και μια ιδέα
καραμέλας είναι τα αρώματα που έρχονται στη μύτη. Γέμισμα λοιπόν τον ατμοποιητή
για να δούμε και τα γευστικά του στοιχεία.
Για κάποιο περίεργο λόγο, το υγρό μοιάζει με καπνικό. Στο
ξεκίνημα της τζούρας, γλύκα, οξύτητα και γεύση μπανάνας γεμίζουν το στόμα, ενώ
στη μέση και τα τελειώματα, έρχονται ψημένες νότες ξηρών καρπών και μία
ελάχιστη γλύκα, όλα μαζί σε ένα πολύ βελούδινο αποτέλεσμα. Λίγο πριν την εκπνοή
είναι το σημείο που φέρνει σε καπνό ενώ η συνολική αίσθηση δίνει την εντύπωση
ότι το όλο σύνολο δένει με κάτι το πουρίσιο. Η ρινική του εισπνοή είναι εντελώς
απροσδιόριστη και κινείται μεταξύ κρέμας και αλμυρής αίσθησης ενώ στην εκπνοή
από τη μύτη δεν μπόρεσα να ανακαλύψω κάτι που να ξεχωρίζει. Ντουμάνι και
χτύπημα δεν θα σχολιάσω και πάλι καθώς όπως έχουμε ξαναπεί πρόκειται για άρωμα,
ενώ η επίγευση, μέτριας έντονης αλλά σχετικά μακράς διαρκείας, είναι κρεμώδης
και όξινη σε κάποια σημεία.
Πολύ ωραίος συνδυασμός που όμως και πάλι δεν είναι και κάτι
το πολύ σπέσιαλ. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον έπρεπε να είχα ζητήσει το White Castle σε
άρωμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ατμίσω τα 250ml που θα
παρασκευάσω με μεγάλη ευχαρίστηση. 73/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου