Egoist - No. 4 Lemon Ice Cream

Egoist No. 4 Lemon Ice Cream, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0 MC, 0.75Ω, Drago Cotton

Φυσικός χυμός λεμονιού που έχει εμπλουτιστεί με μία υποψία από lime και κρέμα δημιουργώντας τον πιο ισορροπημένο συνδυασμό γλυκού και ξινού. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το τρίτο στη σειρά «παγωτό». Αν κινηθεί και αυτό στα πλαίσια του πρώτου, θα έχουμε καλό αποτέλεσμα. Κρατάω σίγουρα ως δεδομένο όμως ότι τα λεμόνια και τα λάιμ, ή που θα είναι υπέροχα, ή που θα μυρίζουν σαν απορρυπαντικό, κολόνια και ότι άλλο χημικό μπορείτε να φανταστείτε. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι αντί για τα προηγούμενα σχόλια, έπρεπε να σκεφτώ πέντε νούμερα και να τα παίξω τζόκερ. Το πρώτο άρωμα, θυμίζει κολόνια. Από τις Μυρτώ, τις καλές! Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ βέβαια, καθώς αφού αναμίχθηκε με τον αέρα, μετατράπηκε σε ένα άρωμα καραμέλας λεμόνι. Κρέμα ή κάτι άλλο, δεν μπορώ να πω ότι αναγνώρισα στη μυρωδιά. Άδειασμα στο φαινόμενο λοιπόν για να δούμε τι σκοπούς έχει και αυτό.

Είναι πολύ περίεργη η απόδοση αυτού του υγρού. Κατά πρώτον, η κρέμα δεν φαίνεται σε κανένα σημείο. Στη γεύση τουλάχιστον. Κατά δεύτερον και σημαντικότερον, το λεμόνι είναι κατά πολύ υποδεέστερο των προσδοκιών. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα? Στην ελληνική αγορά, δεν μπορώ να πω ότι έχουν κυκλοφορήσει και πολλοί χυμοί λεμόνι. Θυμάμαι τρεις: ΑΓΝΟ, Life και ΦΛΩΡΙΝΑ. Οι δύο πρώτοι είχαν απίστευτη οξύτητα και πίκρα, κάτι που τους έκανε αγαπημένους για μένα. Ο τελευταίος, ήταν πιο παιδικός, έμοιαζε αραιωμένος, κάπως χημικός και σε πολλά σημεία θύμιζε εκείνο το κίτρινο μπουκάλι που χρησιμοποιούν πολλά εστιατόρια. Και αυτό είναι που θυμήθηκα δοκιμάζοντας αυτό το υγρό. Όσο το συνήθιζα, εμφανίστηκαν κάποιες γλυκές νότες, καθώς και κάποια σημεία έξτρα σπιρτάδας, τα οποία θα μπορούσε κανείς να τα αποδώσει σε κρέμα και λάιμ αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι όμως ότι αν το δοκίμαζα χωρίς να γνωρίζω την περιγραφή, θα έλεγα ότι πρόκειται για συνδυασμό λεμονιού και lime cordial, με ένα «ίσως» για το τελευταίο. Στη ρινική εισπνοή, κατά πρώτον με ενόχλησε η νικοτίνη. Από όσο κατάφερα να αναγνωρίσω όμως, υπάρχει έντονο λεμόνι το οποίο παραπέμπει εύκολα σε συνθετικές νότες. Στην εκπνοή από τη μύτη, εμφανίζεται ολοκάθαρα η κρέμα, και αν κάποιος παραβλέψει τις λίγες πλέον χημικές νότες και βάλει και λίγη φαντασία, μπορεί και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για lemon pie, χωρίς τη ζύμη φυσικά. Ντουμάνι και χτύπημα, μην τα ξαναλέμε. Για άρωμα πρόκειται. Η επίγευση είναι πιο έντονη και πιο επίμονη από τα προηγούμενα. Αφήνει στο στόμα λίγη πίκρα, μία αίσθηση γεμάτου στόματος και περισσότερο lime από ότι λεμόνι.

Δεν το βρίσκω και πολύ καλό το υγρό, και ακόμα περισσότερο επειδή τις μέρες που μας πέρασαν δοκίμασα ένα εξαιρετικό υγρό με λεμόνι, ή μάλλον key lime. Δυστυχώς πλέον, οι χημικές μυρωδιές σε ένα υγρό, είναι no no για μένα οπότε 47/100.