Mon Dessert - CreamNuts

CreamNuts, 6mg, 70-30 VG-PG, Phenomenon Zest, Clapton, 2.0mm MC, 0.75Ω, Drago Cotton

Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η κρέμα βανίλια θα ισορροπούσε με το φιστίκι και μία ιδέα από μπαχαρικά; Το CreamNuts είναι αυτό ακριβώς. Μία κρέμα με γέμιση από φιστίκι που πλαισιώνεται από μαύρη ζάχαρη σβησμένη με ελάχιστα spices. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό. Πάλι χτυπά ένας συναγερμός καθώς συνήθως η δήλωση «κρέμα βανίλια» δεν έχει και πολύ καλά αποτελέσματα για μένα. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία υγρών με φιστίκι Αιγίνης που έχω δοκιμάσει, είτε ως κύριο συστατικό είτε ως παράπλευρο, αναδίδουν αρώματα που θυμίζουν λουκούμι ή ροδόνερο και πολλές φορές και χημικές νότες. Θεωρώ όμως ότι ο Σεφ δεν θα έβαζε την υπογραφή του σε κάτι τέτοιο οπότε πάμε να δούμε τι γίνεται και με αυτό.

Το άρωμα από το μπουκαλάκι, θυμίζει ζαχαροπλαστείο με ειδικότητα στα ανατολίτικα γλυκά. Minus the butter, για καλή μου τύχη. Κανέλα, βανίλια, ψημένο φιστίκι και ίσως λίγο γαρύφαλλο ήταν τα στοιχεία που αναγνώρισα. Γρήγορα υγρό στο Φαινόμενο καθώς μου δημιούργησε προσδοκίες η μυρωδιά.

Το κοκτέιλ μπαχαρικών, είναι το πρώτο στοιχείο που χτυπάει τον ουρανίσκο. Όχι για πολύ ευτυχώς καθώς το φιστίκι έρχεται και δένει υπέροχα, ενώ η κρέμα δένει τις γεύσεις με απόλυτη συνέπεια και πιστότητα, χωρίς να κυριαρχεί και να επικαλύπτει. Με όρους γλυκού, περισσότερο θα θύμιζε μους βανίλιας παρά κρέμα κάτι που το κάνει πολύ ευχάριστο. Παιδεύτηκα αρκετά να αναγνωρίσω τα γύρω μπαχαρικά, όμως η κανέλα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Εικάζω όμως ότι υπάρχει και μοσχοκάρυδο, ίσως και allspice ενώ αν υπάρχει γαρύφαλλο, είναι ανεπαίσθητο σαν γεύση. Μπορεί όμως να είναι ο υπεύθυνος για την κάπως πικάντικη αίσθηση που αφήνει το υγρό στο στόμα. Στη ρινική εισπνοή, το φιστίκι κυριαρχεί απόλυτα, ενώ έρχεται και μια αίσθηση κρέμας. Όχι βανίλια όμως, πράγμα παράξενο καθώς είναι πολύ δύσκολο να μην εμφανιστεί στη μύτη. Και πάλι έτσουξε η νικοτίνη. Τριάρια υγρά την επόμενη φορά παρακαλώ! Η εκπνοή από τη μύτη, έχει φιστίκι αρκετά εξασθενημένο και για κάποιο λόγο μου αφήνει την αίσθηση του φύλλου κρούστας. Ο πεινασμένος, καρβέλια ονειρεύεται. Το χτύπημα και πάλι μπόλικο, και πάλι υποκειμενικά καθόλου ταιριαστό με γλυκό υγρό. Το ντουμάνι, άφθονο. Η επίγευση και πάλι χαμηλή σε ένταση αλλά διαρκής και επίμονη. Φιστίκι και βανίλια κατά κύριο λόγο, χωρίς γλύκα και κάνει το στόμα να πλημμυρίζει.

Και πάλι ένα υγρό που δεν κουράζει, το οποίο μάλλον είναι καλύτερο για πρωινές ώρες, συνοδεία καφέ. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα, αλλά θα προτείνω στο Σεφ μία βερσιόν που θα έχει μέσα και βύσσινο. Νομίζω ότι η φιλοσοφία του υγρού μπορεί να υποστηρίξει την οξύτητα από το βύσσινο. Εμένα πάντως μου έδωσε έμπνευση και σύντομα θα κλείσω μια κρέμα φιστίκι με βύσσινο μέσα σε ζύμη από κανταΐφι...98/100