Five Pawns - Taken Three Isolani

 Isolani, 3mg, Tugboat Clone, Kanthal D 0.30mm, 2.5mm MC, Dual Coil, 0.69Ω, Drago Cotton. 65-35 VG-PG.

Το Isolani λοιπόν, είναι το απομονωμένο πιόνι της Βασίλισσας. Ένα πιόνι δηλαδή που βρίσκεται στην στήλη της Βασίλισσας (Δ) και βρίσκεται σε σημείο χωρίς άλλο πιόνι σε εφαπτόμενη στήλη. Δεν θα κάνω τον ειδήμονα του σκακιού, δεν είμαι, και θα προτείνω στους λάτρεις του παιχνιδιού να ψάξουν κάποιες «βαριάντες» των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Όπως και στα άλλα δύο, η περιγραφή είναι απλή, χωρίς φρου φρου και αρώματα: γλασσαρισμένο μπισκότο με ξύσμα λεμονιού και ζάχαρη.
Γεύσεις που μου κάνουν τρελό κλικ πρέπει να πω, και αφού ξεπέρασα το σοκ της τόσο λιτής περιγραφής, άνοιξα το μπουκαλάκι για δοκιμή με τη μύτη.

Πολύ ωραίο το άρωμα από το λεμόνι, που δεν έχει την οξύτητα που θα περιμέναμε. Είναι αυτό που μας λέει η περιγραφή, σαν γλάσσο. Το μπισκότο, εμφανίζεται αφού κοπάσει το πολύ λεμόνι και κάνει το άρωμα πιο μαλακό και ωραίο. Αρκετά έντονο πάντως. Αυτό το υγρό το είχα δοκιμάσει σε Phenomenon Zest, στημένο με SS316 σε έλεγχο θερμοκρασίας. Ήταν αρκετά βουτυράτο, πράγμα που δεν φαίνεται στη μύτη, και αρκετά ξινό στο στόμα, έμοιαζε περισσότερο με Lemoncelo ένα πράμα. Σε κάποιες φάσεις μπορώ να πω ότι μου θύμισε ακόμα και σέλινο. Έσταξα λοιπόν λίγο στο Tugboat, έδωσα τα γκάζια μου και ντουμάνιασα το σύμπαν δοκιμάζοντας.

Πράγματι, έχουμε να κάνουμε με ένα υγρό λεμονιού με νότες από μπισκότο. Γλυκό στο μεγαλύτερο βαθμό του, με αρκετές όξινες νότες και το μπισκότο να είναι παρών σε όλη τη διάρκεια της τζούρας. Η ρινική εισπνοή έχει κάποια βουτυράτα στοιχεία αλλά ευτυχώς στις πνευμονικές, η ρινική εισπνοή δεν παίζει και πολύ μεγάλο ρόλο. Η εκπνοή από τη μύτη έχει πολύ μπισκότο, λίγο λεμόνι και στοιχεία γλυκάδας. Το χτύπημα είναι αρκετό και το ντουμάνι είναι φυσικά άφθονο. Επίγευση, δεν έχει.

Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρίες για να κρίνω αυτό το υγρό. Φοβάμαι επίσης ότι αυτά τα υγρά, δεν έχουν ως σκοπό και στόχο την απόδοση μιας ή παραπάνω γεύσεων. Θεωρώ ότι ο σκοπός τους είναι να δώσουν στη μερίδα αυτή των ατμιστών που αρέσκονται σε χοντρά σύρματα και πολλά watt, μια εμπειρία ενός σύννεφου που να μην είναι άγευστο. Δεν ανήκω σε αυτή τη μερίδα, εξ’ ου και ο φόβος μου ότι είμαι ανεπαρκής να τα κρίνω. Έχω φυσικά ένα μέτρο σύγκρισης, και αυτό λέγεται Odin. Αυτό εδώ λοιπόν, μας δίνει ένα γευστικά διακριτικό ντουμάνι, ένα ντουμάνι το οποίο δεν είναι τελείως άγευστο. Η απόδοση των γεύσεων είναι μέτρια προς καλή, σε καμία περίπτωση όμως κάτι συγκλονιστικό. Θεωρώ ότι το 65/100 είναι παραπάνω από αρκετό.