Έφτασε λοιπόν άλλη μια πολυαναμενόμενη στιγμή, αυτή της δοκιμής της 5ης Έκδοσης του Castle Long Reserve. Τις δύο πρώτες δεν τις πρόλαβα αλλά ήμουν από τους τυχερούς που έχουν δοκιμάσει την έκδοση 2014 και την έκδοση IV του 2015. Ας πάμε λοιπόν να θυμηθούμε τις εντυπώσεις μου από αυτές τις δύο εκδόσεις, καθώς και από το απλό Castle Long στην πρώτη και στην Insignia έκδοση.
CLR MMXIV, 01/09/2014
CLR Edition IV, 24/05/2015
Mixology Edition CastleLong, 20/08/2014
Insignia Series Castle Long, 18/02/2016
Μάλλον δεν θέλει και πολύ κανείς για να καταλάβει πόσο μου αρέσει αυτό το υγρό... Σάββατο 19/03/2016 σήμερα και πρέπει να ομολογήσω ότι έχω το υγρό στην κατοχή μου από την περασμένη Τετάρτη, χωρίς καν να το έχω αποσφραγίσει. Άλλοι θα το πουν πειθαρχία, άλλοι ψυχαναγκασμό και οι περισσότεροι απλά ψυχασθένεια, εγώ όμως θα το πω απλά τελετουργία. Για ένα υγρό από το οποίο έχω τις υψηλότερες απαιτήσεις, νομίζω ότι η κατάλληλη στιγμή δοκιμής είναι μια ήρεμη ημέρα, χωρίς πολλές υποχρεώσεις και μετά από κατανάλωση άφθονου San Pellegrino. Καθαρίζει υπέροχα τις γεύσεις το άτιμο... Πριν καταλήξω στο ποιον ατμοποιητή θα χρησιμοποιήσω γι αυτή τη δοκιμή, έβαλα το υγρό στον Phenomenon Zest, στημένο με SS316 0.28mm σε TC Mode, στον KF3.1ES Clone, στημένο με Kanthal D 0.32mm και στον Tobecco KF4 στημένο με 0.28mm Kanthal D. Σε ποιον κατέληξα, θα το δούμε παρακάτω.
Το υγρό μας έρχεται στην παραδοσιακή συσκευασία, με το καθιερωμένο φυλλάδιο το οποίο μας μιλάει γι αυτό. Δεν έχουμε αριθμό παρτίδας, αλλά σύμφωνα με τις πληροφορίες, το δικό μου μπήκε στο βαρέλι την 5η Ιανουαρίου 2016 και εμφιαλώθηκε την 1η Φεβρουαρίου. Διπλή χαρά γιατί εμφιαλώθηκε την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής! Το φυλλάδιο μας ενημερώνει για την διαφορά στην διαδικασία ωρίμανσης σε βαρέλι σε σχέση με τα άλλα δύο. Αυτό ωριμάζει κατά 60% σε αμερικάνικο δρύινο βαρέλι και κατά 40% σε chips από βαρέλι Oloroso Sherry. Δεν έχω καταλάβει αν αυτό σημαίνει ότι το 60% του χρόνου βρίσκεται σε δρύινο βαρέλι και για το υπόλοιπο 40% μεταγγίζεται σε δοχείο που περιέχει τα chips, ή αν το 60% του όγκου του υγρού πάει στο δρύινο και το 40% σε δοχείο με τα chips και μετά αναμειγνύονται. Τείνω προς το πρώτο φυσικά, μου φαίνεται πιο φυσιολογικό, αλλά και το δεύτερο, το ίδιο λειτουργικό είναι. Προσωπική μου άποψη, είναι επίσης ότι γι αυτή την έκδοση έχει φυσικά χρησιμοποιηθεί Insignia Series Castle Long, οπότε περιμένουμε διαφορές μόνο και μόνο από αυτό. Η μοναδική μου εμπειρία με κάτι που έχει ωριμάσει σε βαρέλι Sherry, είναι το Lagavulin 16YO Distiller’s Edition, ένα Single Malt πραγματική αποκάλυψη, το οποίο αξίζει κάθε ευρώ, για τους μυημένους φυσικά. Αρκετά όμως με τις οδηγίες, πάμε να δούμε τι λέει το υγρό για όλα αυτά.
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, έρχεται ένα αλκοολικό άρωμα στη μύτη, με τεράστιο βάθος και ένταση. Αυτό συμπληρώνεται με καρύδα, βανίλια και ξύλο, όπως και με ένα άλλο άρωμα το οποίο δεν έχουμε συναντήσει ξανά σε υγρό αναπλήρωσης. Βασικά το έχουμε συναντήσει, αλλά ήταν σε ένα υγρό το οποίο πραγματικά προοριζόταν για ατμιστές που ξέρουν ακριβώς τι ψάχνουν. Πρόκειται για άρωμα τύρφης, την οποία είχαμε συναντήσει στο The Cellar Chivalry της El Toro. Πρόκειται για μια πραγματικά δυνατή μυρωδιά η οποία δεν έχει μέση κατάσταση. Ή την λατρεύεις, ή την απεχθάνεσαι. Όσο για το αμύγδαλο, με τέτοια ένταση στο άρωμα, δεν περίμενα να το συναντήσω στη μύτη. Θα δούμε τι έχει να μας πει και στη γεύση. Μετά από κάμποσες τζούρες στους τρεις ατμοποιητές μου, ένας έμεινε στα χέρια για να δω πιο αναλυτικά αυτή τη νέα πρόταση της καλιφορνέζικης εταιρείας.
Castle Long Reserve Edition V, 50/50, 6mg, Phenomenon Zest, 0.28mm SS316, 2.0mm SC, 0.56Ω TC, Drago Cotton.
Το υγρό είναι ένας συνδυασμός ψημένης καρύδας, ψητού αμύγδαλου, μαύρης ζάχαρης, γαλλικής βανίλιας, βανίλιας Μαδαγασκάρης, Kentucky Bourbon και δύο διαφορετικών δρυών (σ.σ. όπως αναφέρεται παραπάνω). Το αποτέλεσμα, είναι μία πραγματικά ξεχωριστή παραλλαγή του Castle Long, για να γιορτάσουμε την επετειακή πέμπτη Reserve έκδοση, στην τρίτο ετήσια επέτειο από τη δημιουργία του. Αυτή η τελευταία έκδοση, είναι προσωπική μας υπόθεση για προφανείς λόγους και η διαθεσιμότητα εξαιρετικά περιορισμένη όσον αφορά αυτή τη σπάνια υλοποίηση. Αυτά μας λέει η εταιρεία για το υγρό, και μιας και καλύψαμε την οσφρητική δοκιμή, πάμε αμέσως στην γευστική, αφού καταλήξαμε και στον ατμοποιητή. Το πρώτο που πρέπει να καταστήσω σαφές, είναι ότι δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με τις δύο προηγούμενες εκδόσεις που δοκίμασα. Το στόμα γεμίζει με ξύλο και νότες αλκοόλ από το πρώτο nanosecond της τζούρας, ενώ η τύρφη είναι παρούσα και πληθωρικά αισθητή σε όλα τα στάδια. Η καρύδα, άψογη σε ποιότητα όπως πάντα, συμπληρώνει με τις ψημένες νότες τις, ενώ στο τέλος της τζούρας, το στόμα γεμίζει με μια υπέροχη γλυκάδα και αρώματα βανίλιας. Η εκπνοή είναι βαριά και ξυλώδης, ενώ το αμύγδαλο υπάρχει μόνο ως μια στυφή αίσθηση που μένει στο τέλος, σαν να τρως μόνο την φλούδα του ένα πράμα. Η εισπνοή από τη μύτη, είναι τόσο δυνατή που πραγματικά δεν είσαι σίγουρος για το αν ατμίζεις ή πίνεις ένα βαρύτατο Single Malt. Αλκοόλ, που πραγματικά θυμίζει ουισκοειδές, ξύλο και καπνιστά αρώματα, δίνουν στη μύτη ένα μπουκέτο έντασης το οποίο με κάνει πραγματικά χαρούμενο που έχω την τύχη να δοκιμάζω αυτό το υγρό. Η ρινική εκπνοή, είναι παραδόξως πολύ ελαφριά και κρύβει καλά τα δυνατά στοιχεία του υγρού, αφού περιορίζεται σε μια γλυκιά αίσθηση και άφθονη καρύδα. Το χτύπημα είναι αρκετά πιο δυνατό από το αναμενόμενο, ενώ όσον αφορά την παραγωγή ατμού, είναι αυτό που λέμε textbook: ούτε παραπάνω ούτε λιγότερο από αυτό που θα περίμενε κανείς από ένα 50/50 υγρό. Σε σημείο να με κάνει να απορώ για το πόσο πυκνή είναι η αίσθηση στο στόμα. Καλά μέχρι εδώ, αλλά πρέπει να πούμε και τα αρνητικά. Και ξεκινάω με κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό σε ένα υγρό αναπλήρωσης, πόσο μάλλον όταν αυτό έρχεται με περγαμηνές και σε υψηλότατο κόστος: την επίγευση. Είναι άτονη, βραχύβια και στην ουσία σε κάνει να ξεχνάς ότι έχεις ατμίσει αμέσως. Περιορίζεται σε μία πολύ ελαφριά νότα ξύλου, και μία ευχάριστη στιφάδα. Τίποτα άλλο. Και επειδή είμαι σίγουρος ότι θα απασχολήσει πολλούς, η μάκα είναι μπόλικη!Πριν προχωρήσω στο συμπέρασμά μου, πρέπει να πω ότι το υγρό είναι υπέροχο. Και πραγματικά με πιάνουν τα νεύρα μου όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να είναι ότι πιο τέλειο έχει μπει ποτέ σε ατμοποιητή, και απλά δεν είναι. Είναι κατά πολύ ανώτερο του Edition IV, αλλά πολύ κατώτερο του MMXIV. Και αυτό προφανέστατα οφείλεται στην αλλαγή της συνταγής του απλού Castle Long. Αν είχε χρησιμοποιηθεί γι αυτό το Castle Long του 2014, δεν νομίζω ότι θα υπήρχε άνθρωπος να πει κακό λόγο γι αυτό το υγρό, χωρίς τουλάχιστον να συλληφθεί ως παράφρων! Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που θα μπορούσε κάποιος να νιώσει ζήλια για όποιον δεν είχε την τύχη να δοκιμάσει το παλιό Castle Long και το Reserve του 2014. Γιατί πολύ απλά δεν έχει μέτρο σύγκρισης. Αυτός, θα βρει το υγρό υπέροχο, χωρίς καμία απολύτως τύψη και με χαρά θα πληρώσει το ποσό που απαιτείται για την απόκτηση ενός μπουκαλιού. Οι υπόλοιποι, πολύ φοβάμαι ότι όσο και να χαρούμε ατμίζοντας αυτό το υγρό, όσο υπέροχο και να το βρούμε, πάντα θα έχουμε στο μυαλό μας εκείνη την ομολογουμένως απίστευτη έκδοση. Αν καταφέρναμε να την αποβάλλουμε, ίσως και να το απολαμβάναμε πραγματικά όπως του αξίζει. Έχοντας όμως αυτό στο μυαλό, πάντα κάτι θα λείπει. Και εμένα αυτό με αποτρέπει από το να νιώσω την πραγματική απόλαυση που θα έπρεπε να μου προσφέρει αυτό το υγρό. Δεν θα λάβω όμως αυτή την εντελώς προσωπική (μάλλον την εξαιρετικά περιορισμένη) άποψη. Αντιθέτως, θα το βαθμολογήσω σαν κάτι εντελώς ξεχωριστό. Και αυτό, μου δίνει 97/100, το οποίο θα ήταν 100 αν δεν είχαμε το θέμα της επίγευσης. Αν έκανα σύγκριση, δεν θα ξεπερνούσε το 85/100. Και αυτός είναι ένας τρόπος να κάνω μια έκκληση στην εταιρεία: επαναφέρετε την Mixology συνταγή του Castle Long, και μετά ρίξτε το στα δυο βαρέλια. Και μετά, δεν υπάρχει λόγος να έχετε οποιοδήποτε άλλο υγρό εκτός από αυτό... Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει και τις αναλύσεις του υγρού στην παρακάτω εικόνα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου