The Acrobat, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm
Kanthal D, 2.5mm MC, 2.05Ω, Nakamitchi
Η λεπτεπίλεπτη ακροβάτης, πετάγεται με μια τριπλή τούμπα,
συνδυάζοντας την έκπληξη με την πολυτέλεια. Η τέλεια ισορροπία δύναμης και
χάρης, με τα ακροβατικά της να προκαλούν διακοπή της αναπνοής και μετά το
χειροκρότημα. Ένα υγρό του οποίου η γεύση κινείται στο λεπτό σκοινί ισορροπίας,
μεταξύ της απαλής custard,
του shortbread και της φλογισμένης μπανάνας.
Άλλη μια φορά μετά τον «μασίστα» που βρίσκομαι να παίζω με
τη φωτιά. Το Shortbread είναι από τη φύση του πλούσιο σε βούτυρο ενώ η custard της
περιγραφής, εντείνει την ανησυχία μου. Φέρνοντας το μπουκαλάκι στη μύτη, τα
αρώματα που κυριαρχούν, είναι αυτά της μπανάνας, αλλά όχι στη φυσική της μορφή.
Δεν ξέρω αν θυμάστε κάτι τεράστιες τσίχλες της δεκαετίας του 80, που πολλές
φορές περιείχαν και ένα «τατουάζ» το οποίο το μόνο που χρειαζόταν για να
ολοκληρωθεί, ήταν βρεγμένο δέρμα για να πατήσει? Ε, μια τέτοια μυρωδιά. Ή για
τους πιο κλασσικούς, Big Babol μπανάνα. Διακρίνεται και μια υποψία βουτύρου, αλλά με
επιφύλαξη καθώς ενδέχεται να παίζει ρόλο και η ψυχολογία της περιγραφής.
Κλείσιμο τα υγρά του ατμοποιητή λοιπόν και πέντε μετρημένες σταγόνες θα
εκμεταλλευτούν για άλλη μια φορά τη δυνατότητα dripping του KF4 και των κλώνων αυτού.
Τα καλά νέα, είναι ότι δεν ακούγεται βούτυρο. Και είναι τα μοναδικά.
Πρόκειται για άσχημη, εντελώς χημική αίσθηση μπανάνας, που σε κανένα σημείο δεν
θυμίζει το φρούτο ή οτιδήποτε φυσικό. Σε κάποια σημεία, γίνεται βουτυρένιο,
αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι αρκετό στο να με αποτρέψει. Σημάδι του πόσο
έντονα συνθετικό φαντάζει αυτό το υγρό. Στην εισπνοή από τη μύτη, μοιάζει με
κάτι το οποίο παραπέμπει σε καθαριστικό με άρωμα λουλουδιών και φρούτων, ενώ το
βούτυρο ολοένα και γίνεται πιο έντονο. Σε εντελώς χημική μορφή όμως. Στην
εκπνοή από τη μύτη, μοιάζει περισσότερο με κακής ποιότητας καπνικό ανατολίτικου
τύπου, και δίνει την αίσθηση ότι ο κατασκευαστής το κυκλοφόρησε απλά για να
υπάρχει. Αναμενόμενη η παραγωγή ατμού ενώ το χτύπημα είναι αισθητό αλλά ελαφρύ.
Η επίγευση ευτυχώς δεν είναι επίμονη, και λέω ευτυχώς γιατί πραγματικά
αισθάνθηκα ότι έκανα τουρνέ σε εργοστάσιο της Unilever και ανέπνευσα χωρίς μάσκα για τα χημικά. Ένα πολύ κακό υγρό το οποίο
κατά τη γνώμη μου η μόνη ελπίδα που έχει να πουλήσει, είναι η παραπλανητικότατη
περιγραφή του. Μπορεί να ακούγομαι σαν τον Μποτρίνι ώρες ώρες, αλλά ειλικρινά
κάτι τέτοιες προσπάθειες υγρών φαντάζουν όντως σαν μία απόπειρα ληστείας, καθώς
στην ουσία πρόκειται για φύκια που πωλούνται για μεταξωτές κορδέλες. Τίποτα σε
αυτό το υγρό δεν είναι άξιο προσοχής. 0/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου