Σαν γνήσιος Έλληνας που πέρασε τα παιδικά του χρόνια την δεκαετία του ’80, έχω καταναλώσει και εγώ αρκετά κυβικά μέτρα από το υγρό αποτέλεσμα της πιο καλά φυλαγμένης συνταγής στον κόσμο. Ήταν το ζόρικο αναψυκτικό, οι πιο light πίνανε πορτοκαλάδες. Και φυσικά που να μας κόψει τότε να σκεφτούμε ότι στην ουσία πίναμε αρωματισμένο ζαχαρόνερο χωρίς την παραμικρή θρεπτική αξία.
Με τα χρόνια, έπεσε και η κατανάλωση, εκτός από μία παραλλαγή του ποτού στην Αγγλία, την οποία δεν την ξέρουμε και πολύ στην Ελλάδα, το Αμερικάνικο Dr Pepper το οποίο είναι σαν Cola αρωματισμένη με κεράσι (μήπως να βγάλω πάλι τα σύνεργα ανάμιξης υγρών από το συρτάρι?). Τα τελευταία χρόνια, την είχα κόψει σε μεγάλο βαθμό, πλην μερικών εξαιρέσεων, που ξαφνικά έλεγα «θέλω μια παγωμένη ΤΩΡΑ!» και έτρεχα ποιος ξέρει που να βρω ανοικτό μαγαζί να πάρω. Αλλά κατά κύριο λόγο αποτελούσε απλά συστατικό του Cuba Libre το οποίο κατά καιρούς απολάμβανα τους καλοκαιρινούς μήνες. Όλα αυτά πριν μπω σε στρατιωτικά πειθαρχημένη διατροφή. Δύο χρόνια έχω να τη βάλω στο στόμα μου! Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μόλις άνοιξα το μπουκαλάκι, έπαθα σοκ. Απίστευτο άρωμα και το μόνο που έλειπε ήταν τα σταγονίδια που σου χτυπούν τη μύτη από το ανθρακικό όταν πλησιάσεις επικίνδυνα το ποτήρι και αυτό είναι γεμάτο. Κράτησα μια επιφύλαξη, γιατί από την τελευταία παρτίδα 6 υγρών που παρήγγειλα για δοκιμή, τα τρία με απογοήτευσαν, και γέμισα γρήγορα τον evod και μετά τις απαραίτητες ρυθμίσεις ρεύματος, ξεκίνησα. Ααααχ, ατμιστική ευτυχία… Όλη η γλύκα, όλη η γεύση, όλη η οξύτητα του αναψυκτικού σε μία τζούρα. Και μάλιστα με πολλά θετικά στοιχεία. Χωρίς ζάχαρη, χωρίς θερμίδες, χωρίς το συρφετό των Ε### που διαβάζεις πάνω στην ετικέτα και χωρίς ανθρακικό. Το τελευταίο είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορεί να μην βοηθά στη χώνεψη, αλλά γλιτώνεις το ανεπιθύμητο ρέψιμο και συνάμα το ράγισμα γυαλιών σε μεγάλη ακτίνα από το ωστικό κύμα! Με κάθε τζούρα, κάθε ρινική εισπνοή και εκπνοή η γεύση παρέμενε ίδια, υπέροχη και καθόλου κουραστική. Η παραγωγή ατμού δεν ήταν τόσο μεγάλη σε σχέση με τα τρία προηγούμενα, όμως άφηνε πλούσια την αίσθηση στο στόμα. Το αρνητικό του ήταν η νικοτίνη. Συχνά πυκνά, συναντάς κάποιο υγρό στο οποίο η νικοτίνη δεν ταιριάζει. Αυτό είναι ένα από αυτά. Δεν χτυπάει στο λαιμό αλλά αφήνει ένα κάψιμο στη γλώσσα που μετατρέπεται σε πικρίλα μετά, και δεν το κολακεύει καθόλου. Αν η Liqua ζητούσε feedback, θα της έλεγα η νικοτίνη σε αυτό το υγρό να μην ξεπερνά το 4. 85/100 πολύ εύκολα. Δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου να ατμίζει αναψυκτικά, αλλά αυτό εδώ το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου