Το μύρτιλλο έχει γίνει πασίγνωστο και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια λόγω της ιδιότητάς του ως super food. Επίσης, με τα πολλά πλέον αρτοποιεία – ζαχαροπλαστεία που φτιάχνουν muffin αλλά και με τη μεγαλύτερη διείσδυση στην αγορά των αλυσίδων café, όπου δεν μπορεί να λείπει το πασίγνωστο και λατρεμένο στην Αμερική Blueberry Muffin.
Η πρώτη μου επαφή με το συγκεκριμένο φρούτο, ήταν ως φοιτητής στην Αγγλία, ως γέμιση σε ντόνατς. Δεν με είχε ενθουσιάσει τότε. Αρκετά χρόνια μετά, το συνάντησα σε εστιατόριο ως σος σε κροκέτες Μπρι, το οποίο με εξέπληξε. Πλέον το χρησιμοποιώ κατά κόρον σε γλυκά τύπου κέικ, αντί για σταφίδες, στην αποξηραμένη τους μορφή. Τα γράφω όλα αυτά γιατί κατά πρώτον η αυθεντική του γεύση είναι άγνωστη στους περισσότερους και κατά δεύτερον για να τεκμηριώσω τις παρακάτω απόψεις μου, έχοντας την εμπειρία της αυθεντικής του γεύσης. Για τη δοκιμή χρησιμοποίησα Kanger Protank II με αντίσταση 1.8Ω στα 9-11W του Vamo. Όταν άνοιξα λοιπόν το μπουκαλάκι, τρόμαξα. Η μυρωδιά μου έφερε στο νου τα νιτρικά άλατα που μυρίζουν έντονα στο καπνιστό σαλάμι σπέσιαλ της Κερκυραϊκής Αλλαντοποιίας! Δεν είναι αστείο, δύο άτομα που το μύρισαν εκτός από μένα, συμφώνησαν ασυζητητί. Μετά φόβου Ιουδαίων λοιπόν, έβαλα πολύ λίγο στον ατμοποιητή, προκατειλημμένος ότι θα πάει νεροχύτη. Μία από τις λίγες φορές που το άρωμα έχει διαφορά με τη γεύση, και μάλιστα η πρώτη φορά που η μυρωδιά ήταν μάπα και η γεύση καλή με τα υγρά της συγκεκριμένης εταιρείας λοιπόν, ήταν αυτή. Πλούσια γεύση, αρκετά γλυκιά με την παρουσία του μύρτιλου να αχνοφαίνεται στο βάθος. Η γεύση ήταν κάπως φαρμακευτική για τα γούστα μου βέβαια, αλλά αυτό άλλαζε όσο περνούσε η ώρα. Με εντυπωσίασε η ρινική εισπνοή, η οποία μου έδινε ένα πολύ ωραίο άρωμα, και ήδη είχα ξεχάσει το σαλάμι! Το χτύπημα ήταν ελαφρύ, και ούτε γι αστείο δεν συγκρίνεται με άλλα 9ρια της εταιρείας, πχ βανίλια, τα οποία είναι θανατηφόρα. Η παραγωγή ατμού πολύ καλή για υγρό με αρκετή PG, αλλά το στόμα μου ξερό γι αρκετή ώρα μετά. Και η γεύση όλο και καθάριζε όσο δεν το άτμιζα. Όταν το ξανάπιασα στα χέρια μου όμως, η νοσοκομειακή απροσδιόριστη γεύση επανήλθε. Δεν με ενθουσίασε λοιπόν, είναι κάπως κυκλοθυμικό. Δεν με χάλασε καθόλου, και αν ξέμενα από υγρό ευχαρίστως θα το άτμιζα, αλλά χαμηλά στη λίστα των επιλογών μου. Θα το βαθμολογήσω με 64/100, σχεδόν χωρίς να λάβω υπ’ όψιν το σαλαμικό της αρχής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου