Όταν το μύρισα λοιπόν, ξανακοίταξα την ετικέτα για να σιγουρευτώ, καθώς αυτό που μύρισα ήταν σοκολάτα με μπανάνα… Γέμισα και άρχισα τη δοκιμή. Σοκολάτα, μαύρη και άραχνη. Υπερβολικά γλυκιά σε σημείο που όντως νόμιζες ότι πρόκειται για μπανάνα. Περίμενα αρκετή ώρα να συνηθίσω τη γεύση μπας και, αλλά δεν. Προς το τέλος του τανκ μόνο μία ελαφρά καβουρντισμένη επίγευση, έδινε την εντύπωση ότι κάποια προσπάθεια έκανε ο δημιουργός να αποδώσει τη διαφημιζόμενη γεύση. Στη σελίδα της εταιρείας λοιπόν, μας μιλά για γευστικό φιστικοβούτυρο και πλούσια μαύρη σοκολάτα. Μα καμία σχέση… Από ντουμάνι και πάλι πολύ καλό ενώ το χτύπημα αρκετά πιο ελαφρύ από τα προηγούμενα. Ευχάριστο αυτό. Στη ρινική εισπνοή, αρώματα σοκολάτας ενώ με την εκπνοή από τη μύτη, και λίγη φαντασία, βρίσκεις κάποιες καβουρντισμένες νότες. Μόλις άδειασε το τανκ, έβαλα τη σκέτη βάση μου για να δω και εκεί τι παίζει. Η σοκολάτα εξαφανίστηκε σχετικά γρήγορα, και έμεινε μια γλυκάδα απροσδιόριστη και όχι και τόσο ευχάριστη. Επίσης, μία ελαιώδης αίσθηση η οποία με αρκετή δόση έμπνευσης, μπορεί να ονομαστή φιστικο-κάτι. Το υγρό δεν είναι άσχημο. Λίγο κουραστικό μόνο, αλλά όχι άσχημο. Όταν όμως διαβάζεις τέτοια περιγραφή και έχει και όνομα από κάτι που γνωρίζεις, περιμένεις μια στοιχειώδη απόπειρα να το προσομοιάσουν. Είναι σαν να σου πουλάνε υγρό φράουλα και να έχει γεύση μπεκάτσα… Με τα πούπουλα μαζί. Αν το δοκίμαζα χωρίς να ξέρω όνομα, θα του έβαζα 74/100. Με την παράμετρο των προσδοκιών όμως, θα του βάλω 57/100.
Οντως καμια σχεση με αυτο που περιγραφει , αλλα κατα τη γνωμη μου εχει ευχαριστη σχετικα γευση
ΑπάντησηΔιαγραφή