Εμφανείς όμως και οι νότες κανέλας αν και καλά κρυμμένες. Κοιτάζοντας την περιγραφή, βρήκα τα δύο που αναγνώρισα με τη μύτη καθώς και ξύσμα λεμονιού, σύκο και κριθάρι. Το τελευταίο μου έκανε πολύ εντύπωση καθώς ούτε για πλάκα δεν περίμενα να βρω κάτι τέτοιο σε υγρό αλλά μου κίνησε την περιέργεια. Άδειασα το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα. Και ήταν όλα εκεί. Στην εισπνοή, η καθαρότητα της γεύσης του φραγκοστάφυλου με εξέπληξε. Ακόμα περισσότερο όταν υποχώρησε η γλυκάδα της και την διαδέχτηκε η σπιρτάδα του λεμονιού. Στην εκπνοή, άρχισε να φαίνεται και το σύκο και όλο μαζί το μπουκέτο των γεύσεων, συμπληρώθηκε από μια υφάλμυρη αίσθηση σαν να πρόκειται για μία μαρμελάδα πάνω σε ψωμί, κρίθινο προφανώς αλλά δεν παίρνω και όρκο γιατί έχω δύο χρόνια να φάω οτιδήποτε αμυλούχο που δεν μπορώ πλέον να αναγνωρίσω τις γεύσεις. Όχι που αν έτρωγα θα μπορούσα να ξεχωρίσω αν αυτή η αίσθηση προέρχεται από κρητικό ντάκο ή από φρυγανιές Βοσσινάκη, αλλά λέμε τώρα. Το κλου της υπόθεσης, είναι το πόσο προσεγμένη είναι η κανέλα. Θα περίμενε κανείς να είναι τόσο έντονη που θα κάλυπτε κάποιες λιγότερο έντονες γεύσεις. Ευτυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Στη ρινική εισπνοή η οξύτητα που θα περίμενε κανείς από συνδυασμό λεμονιού και φραγκοστάφυλου, είναι πολύ ικανοποιητική και ευχάριστη, ενώ στη ρινική εκπνοή εκείνο το αίσθημα του παξιμαδιού γίνεται πιο έντονο. Η παραγωγή ατμού και πάλι πλούσια με τον ατμό να αποδίδει τις γεύσεις κατά κύματα. Το χτύπημα απόλυτα συμβατό με τα 6mg και για άλλη μια φορά ιδανικό. Και φυσικά άφησα το καλύτερο για τελευταίο, την επίγευση. Έχω δοκιμάσει πολλές γεύσεις στη μέχρι στιγμής ατμιστική ζωή μου, αλλά αυτό που συνέβη με το συγκεκριμένο υγρό δεν το έχω βιώσει ξανά. Μεταβλητή επίγευση που αλλάζει όσο περνά η ώρα, κάνοντας κύκλους. Ο πιο εύκολος τρόπος για να βιώσει κάποιος την επίγευση, είναι αφού ατμίσει και εκπνεύσει ταυτόχρονα από μύτη και στόμα, να πάρει μια βαθιά ανάσα από το στόμα και μετά να ακουμπήσει τη γλώσσα στον ουρανίσκο, εκπνέοντας από τη μύτη. Με αυτό το υγρό λοιπόν, κάθε φορά που το κάνεις, είναι διαφορετική. Φραγκοστάφυλο, κανέλα, λεμόνι όλα ξεχωριστά και ξανά από την αρχή για λίγο ακόμα. Η απουσία του σύκου και του κριθαριού στην επίγευση καθόλου ενοχλητική δεν είναι, ενώ η ένταση του αρώματος είναι ιδανική και δεν σε κουράζει καθόλου. Αυτό ίσως να πρέπει να αποτελέσει και οδηγό για τις προηγούμενες γεύσεις. Από την άλλη, δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό γιατί εύκολα το κάνεις πιπίλα και αδειάζεις το πανάκριβο μπουκάλι για πλάκα. Με ευχαρίστηση το άτμισα μέχρι τέλους και απογέμισα με σκέτη βάση για να δω τι άλλα έχει να μας πει. Η γεύση λοιπόν παρέμεινε ακέραια μέχρι και το τρίτο ml όπου και άρχισε σιγά σιγά να γίνεται πιο αχνή. Στο τέλος του τανκ, το μόνο που έμεινε να θυμίζει το υγρό, ήταν ένα πολύ διακριτικό γλυκό άρωμα φραγκοστάφυλο. Σαν γενικό συμπέρασμα για το υγρό, πρέπει να πω πως αποτελεί επίσης κάτι το ιδιαίτερο και μπορώ να φανταστώ και πάλι ατμιστές είτε να το λατρεύουν είτε να το σιχαίνονται. Με την πλειοψηφία όμως να τείνει στο πρώτο. Εξαιρετικό, με πιστή απόδοση των γεύσεων που υπόσχεται και με το άρωμα που αφήνει στο χώρο να προκαλεί σίγουρα εντυπώσεις και ερωτήσεις. 91/100 με ευκολία.
Σε αυτό το σημείο, αποφάσισα να αφήσω το Castle Long για
τελευταίο των τελευταίων, καθώς σύμφωνα με τα γραφόμενα αποτελεί τη ναυαρχίδα
της εταιρείας. Ανοίγω λοιπόν τη Signature Series και θα πω πρώτα για το Grandmaster το οποίο έχω ήδη δοκιμάσει,
καθώς ήταν αυτό που ξεκίνησε το ταξίδι μου σε αυτά τα μοναδικά υγρά, και θα
επανέλθω με τα υπόλοιπα της σειράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου