Με μία ματιά στην περιγραφή, είδα ότι εκτός από αυτά, περιέχει επίσης παγωτό βανίλια και άγλυκη κρέμα σαντιγί. Ούτε λόγος για τα μπαχαρικά, όμως στο άρωμα είναι εκεί, καλά κρυμμένα. Και δεν είναι περίεργο αυτό καθώς δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κάποιος οποιοδήποτε γλυκό με ψημένο μήλο χωρίς κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο ή συνδυασμούς αυτών. Αφήνοντας το μπουκαλάκι να ανασάνει λίγο, η βανίλια έγινε πιο έντονη και τα μπαχαρικά καλύφθηκαν αλλά και πάλι η μυρωδιά ήταν γεμάτη υποσχέσεις. Άδειασα λοιπόν το μπουκαλάκι στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Μία έντονη γεύση κόκκινου μήλου γέμισε το στόμα μου με την πρώτη τζούρα η οποία αφού έκανε αισθητή την παρουσία της, άφησε τη θέση της σε μία αλμυρή γεύση ζύμης η οποία ήταν παρούσα με τόση λεπτομέρεια που στην ουσία μπορούσες να γευτείς τα φύλλα σφολιάτας τα οποία περισσεύουν από το κομμάτι που κρατάς στα χέρια σου. Παντελώς απούσα η βανίλια και η άγλυκη κρέμα καθώς και τα μπαχαρικά που αναγνώρισα στη μυρωδιά. Όπως επίσης και η νοοτροπία της αμερικάνικης μηλόπιτας, η οποία με έκανε να νομίζω από την περιγραφή ότι το υγρό θα έμοιαζε στο Lucena αλλά με μήλο αντί για ροδάκινο. Όσο το άτμιζα και το στόμα μου συνήθιζε τη γεύση, παρατήρησα το μήλο να αποκτά μια ισορροπία και να χάνει αρκετή από τη γλυκάδα του, ενώ στο στόμα μου παρέμεναν έντονες οι γεύσεις από μια σφολιάτα γεμιστή με μήλο και καραμέλα που πραγματικά απέκτησα την εντύπωση ότι γέμισα το πάτωμα με τριμμένο φύλλο σε νιφάδες που έπεφταν από τα χέρια μου όσο έτρωγα αυτό το γλυκό, ζεστό από το πιάτο. Κάποιες υπόνοιες χημικής μυρωδιάς μήλου έκαναν επίσης την εμφάνισή τους, όμως εύκολα το μυαλό μου μπόρεσε να τις συγκρίνει με την αίσθηση που αποκομίζει κάποιος δαγκώνοντας ένα μήλο με τη φλούδα του. Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο εντόπισα τη μαγεία αυτού του υγρού. Τη δυνατότητα δηλαδή να αποδίδει τη γεύση του μήλου, ταυτόχρονα ψητού αλλά και ωμού. Προχωρώντας ακόμα περισσότερο και συνηθίζοντας τη γεύση, άρχισε να εμφανίζεται μια βελούδινη υφή η οποία παρέπεμπε ακριβώς στο σκεπτικό της άγλυκης κρέμας στην οποία αναφερόταν η περιγραφή, καθώς και σε νότες βανίλιας και καραμέλας ελαφρά καμένης. Τα αρώματα σαφώς λιγότερο έντονα από άλλα υγρά της σειράς και νομίζω ότι η εταιρεία έκανε ότι μπορούσε να γίνει με την υπάρχουσα τεχνολογία ώστε να αποδώσει την αίσθηση ενός κομματιού ζεστής μηλόπιτας φτιαγμένης με σφολιάτα, με μία μπάλα εξαιρετικού παγωτού βανίλιας επάνω. Πλούσια παραγωγή ατμού, όσο τα περισσότερα της εταιρείας και σίγουρα ένα απολαυστικό άρωμα, που στη ρινική εισπνοή ανεβάζει ένα επίπεδο την αίσθηση ενώ στην ρινική εκπνοή νιώθεις ότι όπως έπεσες με τα μούτρα στο γλυκό που βρίσκεται μπροστά σου, κομμάτια από τη σφολιάτα έχουν μείνει στο μουστάκι σου και νομίζεις ότι τα μυρίζεις ακόμα. Η Επίγευση είναι κρεμώδης και ουδέτερη και παραπέμπει σαφώς σε γλυκό με βάση τη σφολιάτα και το μήλο χωρίς ευτυχώς ίχνος βουτυρίλας. Δεν με ενόχλησε καθόλου η έλλειψη των μπαχαρικών που βρήκα στο άρωμα από το μπουκάλι αλλά σίγουρα θα ήθελα άλλη μια προσθήκη που ακούει στο όνομα elderflower και την οποία είχα συναντήσει σε πολύ καλούς χυμούς μήλου της φοιτητικής μου ζωής. Άλλη μια πρόταση που θα μπορούσα να κάνω, είναι να έβγαινε κάτι παρόμοιο αλλά με βερύκοκο αντί για μήλο αυτή τη φορά. Το χτύπημα σχεδόν ανύπαρκτο αλλά δεν με ενόχλησε καθόλου αυτή τη φορά καθώς η γεύση ήταν ατόφια, αν και πιστεύω τι λίγο παραπάνω, 9mg θα ήταν αρκετό και ικανοποιητικό. Εδώ είναι και η στιγμή στην οποία συνάντησα και το κακό της υπόθεσης. Όσο συνέχισα να ατμίζω το υγρό, τόσο αυτό εκφυλιζόταν με αποτέλεσμα προς το τέλος του τανκ αυτό είχε εξελιχθεί σε μια βαρετή γεύση με μία γλυκάδα, ένα υποτονικό άρωμα μήλου και τίποτα άλλο. Όσο προχωρούσε η δοκιμή, το άρωμα γινόταν ακόμα πιο flat, πιο βαρετό και στο τέλος του τανκ το μόνο που είχε μείνει ήταν ένα άρωμα μήλου απλά λίγο πιο καλό από ότι έχουμε συνηθίσει να ατμίζουμε μέχρι σήμερα. Λίγο πριν το τέλος του τανκ και πριν απογεμίσω με σκέτη βάση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα υγρό το οποίο όταν ξεπεράσεις τα δύο ml δεν έχει κάτι παραπάνω να πει και ότι τελικά αποτέλεσε τη δεύτερη παραφωνία της εταιρείας. Γι αυτά τα δύο ml όμως πριν αρχίσει να πέφτει στα μάτια μου, είναι σίγουρα ένα υπέροχο υγρό το οποίο ο καθένας που θεωρεί τον εαυτό του να τείνει στις ψαγμένες και προσεγμένες γεύσεις, οφείλει να δοκιμάσει. Οτιδήποτε πάνω από δύο συνεχόμενα ml όμως είναι αρκετό για να αλλάξει τη γνώμη του χρήστη κατά 180ο. Λόγω αυτού ακριβώς του γεγονότος, άτμισα και το υπόλοιπο τανκ μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να αδειάσει και να γεμίσω με σκέτη βάση ώστε να δω πως συμπεριφέρεται και εκεί. Για το πρώτο ml οι γεύσεις ήταν όλες εκεί και από εκεί και μετά άρχισαν να εκφυλίζονται γεωμετρικά. Πρώτα εξαφανίστηκε κάθε ίχνος ζύμης, ενώ η VG της βάσης με τη γλυκάδα της ήταν σαν να πάλευε με το «άγλυκο» που θέλει να περάσει το υγρό. Από το δεύτερο ml και μέχρι το τέλος, το αποτέλεσμα ήταν μία άσχημη γεύση η οποία παραπέμπει σε υγρά του παρελθόντος και που προσωπικά δεν άντεξα να ατμίσω μέχρι τέλους. Δυσκολεύτηκα αρκετά να το βαθμολογήσω, μιας και ήταν σαν να ατμίζω δύο διαφορετικά υγρά. Καταλήγω στη βαθμολογία που θα του έδινα στα πρώτα δύο ml μιας και είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν το γευστικό αποτέλεσμα το οποίο ήθελε να περάσει η εταιρεία. 89/100 λοιπόν με σύσταση να μην ατμίζεται συνεχόμενα σε ποσότητες πάνω από 2 ml και μετά να καθαρίζεται ο ατμοποιητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου