Έριξα μια ματιά στην περιγραφή που μιλούσε για ένα ποτό Lime Rickey με σαμπάνια, βανίλια και ψητό αμύγδαλο. Έψαξα το ποτό και αποτελείται από λάιμ, σόδα και σιρόπι ζάχαρης, και η γυριστή με τη σαμπάνια μου φάνηκε πολύ ωραία ιδέα για παραλλαγή. Άδειασα το μπουκαλάκι στο τανκ και ξεκίνησα να ατμίζω. Η γεύση στις πρώτες τζούρες δεν είχε καμία σχέση με το άρωμα από το μπουκαλάκι. Μία έντονη δροσιά ακολουθούμενη από την καθαρή γεύση της φλούδας του λάιμ στην εισπνοή και μία κρεμώδης υφή με συνεχιζόμενη δροσιά στην εκπνοή. Στην επίγευση, λάιμ με βανίλια, ενώ έμεινα να ψάχνω το ψημένο αμύγδαλο. Επικεντρώθηκα στη δροσιά η οποία δεν έμοιαζε ούτε με μενθόλη ούτε με γεύση μέντας η δυόσμου, ενώ παρέμενε έντονη στο στόμα ακόμα και μετά το άτμισμα. Θυμήθηκα μια φορά όταν ήμουν μικρός, που είχε πέσει στα χέρια μου ένα χωνευτικό ποτό, το Underberg και μου άφηνε ακριβώς την ίδια αίσθηση φρεσκάδας. Με μια ματιά στο διαδίκτυο και στη σελίδα με τα tasting notes, βρήκα το κοινό σημείο: ένα βότανο με το όνομα horehound herb το οποίο περιέχεται και στα δύο. Όσο συνέχιζα να ατμίζω, παρατήρησα το στόμα μου να γεμίζει σάλιο και να μου ανοίγει η όρεξη παρόλο που μόλις είχα φάει. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό γιατί παρόλο που η γεύση του υγρού είναι ιδιαίτερη και δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να το ατμίσει σε ποσότητα, ίσως ανακαλύψαμε το πρώτο υγρό που αυξάνει την όρεξη... Συνέχιζα να ατμίζω και η γεύση άρχισε να ομαλοποιείται κάπως με τη δροσιά πλέον να μη μου φαίνεται τόσο έντονη και με το λάιμ να αρχίζει να εμφανίζει την οξύτητά του. Η επίγευση άρχισε να γέρνει προς τη βανίλια και αυτό το αίσθημα μπορώ μόνο να το συγκρίνω με τη γεύση που θα έμενε αν τρώγαμε παγωτό βανίλια με τριμμένο λάιμ επάνω, μετά από αρκετή ώρα. Η βανίλια είναι πολύ καλά κρυμμένη και εμφανίζεται αρκετά δευτερόλεπτα μετά την εκπνοή και εναλλάσσεται σταθερά με τη δροσιά και το λάιμ. Η ρινική εισπνοή είναι πολύ ευχάριστη καθώς το άρωμα του λάιμ αποδίδεται γλυκά και σε συνδυασμό με τη βανίλια πραγματικά σε κάνει να θες παγωτό ενώ στη ρινική εκπνοή δεν βρήκα κάποια διαφορά. Ο ατμός πυκνός πλούσιος και βελούδινος και το χτύπημα αρκετά πιο δυνατό από το αναμενόμενο, γεγονός στο οποίο συμβάλλει η δροσιά του αρώματος, ενώ το άρωμα που μένει στο χώρο είναι απλά φανταστικό. Μου πήρε πάρα πολλή ώρα να το ατμίσω καθώς οι γεύσεις είναι πολύ έντονες και με τίποτα δεν μπορείς να το έχεις πιπίλα. Όταν με το καλό άδειασε όμως, απογέμισα ξανά με σκέτη βάση για να δω την συμπεριφορά του. Η δροσιά χάθηκε με τις πρώτες τζούρες και το μόνο που έμεινε ήταν ένα ελαφρύ, διακριτικό αλλά ξεχωριστό άρωμα λάιμ με τη γεύση να εξαφανίζεται γρήγορα και στο τελευταίο ml να μην υπάρχει καθόλου. Πολύ ιδιαίτερο υγρό το οποίο είναι της κατηγορίας «είτε το αγαπάς είτε το μισείς» που σίγουρα θέλει κάποιον με πολύ ιδιαίτερα γούστα για να το εκτιμήσει και σίγουρα δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει trend. Νομίζω ότι κάτι σε 90/100 είναι πολύ δίκαιο καθώς το μόνο wow που έχει αυτό το άρωμα είναι η εξαιρετικά ασυνήθιστη σύλληψη και υλοποίηση της γεύσης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου