Vaponaute - Over the Rainbow

Over the Rainbow, 6mg, Kayfun 3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.

Φρέσκο nakamichi στον ατμοποιητή και λίγη βάση να πάρει μπρος, όσο ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για ένα ταξίδι πάνω από το ουράνιο τόξο. Με αρκετή προσπάθεια να μείνω ανεπηρέαστος από τα σχόλια που έχω ακούσει γι αυτό το υγρό, φέρνω το μπουκαλάκι στη μύτη. Όταν λοιπόν το πρωτομύρισα στα γρήγορα προσπαθώντας να αποφασίσω ποιο θα δοκιμάσω πρώτο, η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι θα επρόκειτο ακόμα για ένα υγρό το οποίο θα έφερνε σε τσιχλόφουσκα.
Τελικά όταν δοκιμάζεις ένα υγρό το οποίο είναι γεμάτο υποσχέσεις, και περιμένεις να τις τηρήσει στην τιμή που προσφέρεται, πρέπει να το κάνεις με όλες τις αισθήσεις σου χαλαρές και ήρεμες. Στην ηρεμία μου λοιπόν, αυτό που φτάνει στη μύτη μου είναι κάτι μεταξύ campari και drambuie. Κυρίαρχο στοιχείο τα γλυκά εσπεριδοειδή και στο υπόβαθρο το λάιμ, με μια καραμελένια γλυκάδα να το τριγυρίζει. Υγρό στο τανκ μέχρι τη βάση της καμινάδας και πάμε. Το GOD στα 13W, fire και... σοκ και δέος!!! Το στόμα γεμίζει με εσπεριδοειδή, με την ελαιώδη υφή μιας φλούδας από πορτοκάλι, η κορυφή της γλώσσας νιώθει την οξύτητα και την ολοκάθαρη γεύση από το λάιμ και στο τέλος μένει μια γλυκιά καραμελένια αίσθηση και μία κάψα την οποία δεν μπορώ να καταλάβω από που προέρχεται. Όσο περνάει η ώρα και αυτή η έκρηξη γεύσεων καταλαγιάζει, αρχίζει και γίνεται πιο εμφανής ένας συνδυασμός γεύσεων που υποβόσκει. Μία γλυκάδα την οποία συναντά κανείς σε σκούρα φρούτα, κάτι σαν σύκο η μαύρο μούρο και κάτι ακόμα το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω, σαν μυρωδικό. Το ντουμάνι και πάλι πλούσιο, ενώ το χτύπημα στα αναμενόμενα επίπεδα. Στη ρινική εισπνοή, είναι ακόμα πιο εμφανής η παρουσία του λάιμ και μια αψάδα την οποία ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω από τι είναι, όχι από τη νικοτίνη πάντως. Στην ρινική εκπνοή, το κυρίαρχο στοιχείο είναι τα εσπεριδοειδή με τη φλούδα πορτοκαλιού να είναι πιο εμφανής. Η επίγευση σε αυτό το υγρό, είναι σαφώς χαμηλότερη σε ένταση από τα δύο προηγούμενα, και λιγότερο επίμονη. Περιορίζεται σε μια αψάδα και στην γλύκα που συναντήσαμε και πριν. Κάνει όμως το στόμα ποτάμι και σε κάνει να ζητάς κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο!!! Μου έφερε στο μυαλό τις στιγμές που έζησα τον Αύγουστο, δοκιμάζοντας το Five Pawns Queenside. Το άτμισα μέχρι στεγνώματος και έβαλα σκέτη βάση να το ευχαριστηθώ όσο θα ψάχνω το γευστικό του προφίλ. Εκεί, βρήκα ότι περιέχει πεπόνι Cavaillon, τζίντζερ, λάιμ, εσπεριδοειδή, Λουΐζα και πράσινο σύκο. Να πω την αλήθεια, πεπόνι δεν κατάλαβα στον ατμοποιητή μου. Το λάιμ και τα εσπεριδοειδή, θα έπρεπε να είχα πάρει νοβοκαΐνη για να μην τα καταλάβω, ενώ στο τζίντζερ οφειλόταν προφανώς αυτή η αψάδα. Τη γεύση της Λουΐζας, δεν μπορώ να τη φέρω στο μυαλό μου για να έχω άποψη, ενώ στο πράσινο σύκο θα πρέπει να οφείλεται η γλυκάδα. Και όταν λέω γλυκάδα, μην φανταστείτε γλυκάδα αμερικάνικου τύπου, όπου μετά από τρεις τζούρες παθαίνεις ζάχαρο! Μιλάω για μια διακριτική γλυκάδα που απλά στρογγυλεύει και αναδεικνύει κάποιες από τις νότες του υγρού. Πραγματικά είναι ένα καταπληκτικό υγρό το οποίο παρά τις καλοκαιρινές του υπόνοιες, μπορεί άνετα να ατμιστεί όλο το χρόνο. Φυσικά, η εικόνα που μου έρχεται είναι να μου κάνει παρέα κάποιο καλοκαιρινό βράδυ, χωρίς πολλή ζέστη, σε συνδυασμό με σκέτη βότκα. Και αυτό το υγρό μου δημιουργεί όρεξη για να φτιάξω καινούρια πράγματα στην κουζίνα, σε πόσιμη και παγωμένη μορφή αυτή τη φορά. 98/100