On the
Storm, 6mg
Kayfun
3.1ES Clone, MC 3mm, Kanthal D 0.28mm, 1.82Ω.
Η μυρωδιά σαν σύνολο φέρνει περισσότερο σε σοκολατένιο παντεσπάνι, ήδη υγραμένο με σιρόπι και αλκοόλ, έτοιμο να δεχτεί τις επιστρώσεις που εμπνεύστηκε αυτός που το έχει μπροστά του. Δεν άντεξα να περιμένω να φτάσω σπίτι και γέμισα τον κλώνο μέχρι τη μέση. Σέταρα το GOD στα 10w και τράβηξα τζούρα. Συσκότιση... Έγειρα πίσω στο σκαμπό, χωρίς να είμαι σίγουρος ότι τα μάτια μου είναι ανοιχτά ή κλειστά, εξέπνευσα από τη μύτη και θυμήθηκα. Θυμήθηκα το συναίσθημα της μελαγχολίας που με διαπέρασε όταν δοκίμασα πρώτη φορά το Grandmaster. Η γεύση της ποιοτικής, κατάμαυρης σοκολάτας γεμίζει το στόμα, έχοντας όμως την πλούσια, βελούδινη και πηχτή υφή μιας εξαιρετικής σοκολάτας γάλακτος. Γύρω από αυτό το νέφος, περιφέρονται πολλές ακόμα γεύσεις, δύσκολο να αναγνωριστούν με την πρώτη, αλλά το αποτέλεσμα της τζούρας είναι τόσο ισορροπημένο και αρμονικό που πραγματικά νιώθεις καθαρή ευτυχία συμπυκνωμένη σε ένα νέφος ατμού. Η γεύση έχει μια κρυμμένη φρεσκάδα, από γλυκόριζα προέρχεται, από γλυκάνισο ή από μία άτακτη σταγόνα μενθόλης, δεν δύναμαι να προσδιορίσω. Η ξηρότητα που αφήνει να πλανάται στο στόμα όμως καθώς και κάποια ξυλώδη αρώματα, με κάνουν να πιστεύω ότι έχει και κάτι καπνικό μέσα, ίσως και λίγο τζίντζερ. Με πάσα επιφύλαξη φυσικά και χωρίς να προσπαθώ να ανταγωνιστώ την επαγγελματία γευσιγνώστρια που επιμελήθηκε αυτή τη γεύση. Στη ρινική εισπνοή, η σοκολάτα χάνεται και γίνεται πολύ έντονο αυτό το αίσθημα φρεσκάδας το οποίο ανέφερα πριν, ενώ στη ρινική εκπνοή η σοκολάτα στρογγυλεύει πολύ την αίσθηση. Το ντουμάνι είναι υπερπλούσιο ενώ το χτύπημα αρκετά πιο δυνατό από το αναμενόμενο. Όλως περιέργως όμως, και αυτό είναι πραγματικά παράδοξο, είναι πολύ ταιριαστό με το υγρό, και ας είναι γλυκό. Και τώρα, πάμε στο κυρίως πιάτο, και ας έρχεται στη σειρά του επιδορπίου. Η επίγευση. Επίμονη και γλυκιά γεύση σοκολάτας, που μένει απαράλλαχτη και έντονη για αρκετή ώρα, κάνει τους σιελογόνους αδένες να δουλεύουν υπερωρία, και το στόμα να μένει συνεχώς υγρό. Ενδέχεται να είναι η πιο δυνατή, ευχάριστη και επίμονη επίγευση που έχω μέχρι σήμερα συναντήσει σε υγρό αναπλήρωσης. Είναι πολύ πιθανό να είναι απλά ευσεβής πόθος, αλλά όσο το ατμίζω, έχω την εντύπωση ότι αναγνωρίζω και λίγη καρύδα στην εισπνοή και στην επίγευση. Την καρύδα την οποία συναντάς τη στιγμή που δαγκώνεις μια σοκολάτα Derby. Όσο βυθίζομαι στην απόλαυση που μου προσφέρει, τόσο ενισχύεται η άποψη μου ότι περιέχει κάτι το οποίο βγάζει φρεσκάδα. Ίσως horehound herb, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν θα μάθουμε ποτέ. Σε πολύ γενικές γραμμές, η αίσθηση και η επίγευση παραπέμπουν σε ένα «πειραγμένο» ρόφημα σοκολάτας, με αρκετά πλούσια υφή και καλής ποιότητας μαύρη σοκολάτα και κακάο. Άδειασε ο ατμοποιητής και έβαλα σκέτη βάση μέχρι το ύψος του «φούρνου», δεν έχω σκοπό να εξετάσω την επιμονή του αρώματος με τη σκέτη βάση, αλλά να ρουφήξω κάθε αρωματικό μόριο που απέμεινε στον ατμοποιητή μέχρι να αλλάξω nakamichi για το επόμενο. Σε αυτό το σημείο έκανα μια έρευνα στο γευστικό προφίλ του υγρού. Εκεί ανακάλυψα ότι πρόκειται κυρίως για γεύσεις αχλαδιού, κονιάκ, ελαφριού μείγματος καπνού, κακάο, γλυκάνισο, μέλι και κανέλα. Ίσως αυτή τη γήινη αίσθηση που νόμισα ότι οφείλεται σε τζίντζερ, να είναι τελικά η κανέλα, ενώ το αχλάδι δεν το βρήκα κάπου. Το κονιάκ, μόνο σαν αίσθηση στη μύτη. Το επιβεβαίωσα δίνοντας λίγο σημασία στη μυρωδιά που αφήνει στο χώρο. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο Θάνος από το e-tsigaro, η μυρωδιά θυμίζει «τ’ Αγιού» (12/12, γιορτή του πολιούχου της Κέρκυρας και όλοι κάνουν λουκουμάδες με μέλια, κανέλες κλπ). Μπορεί οι γεύσεις να μην αποδίδονται τόσο ξεχωριστά, αλλά είναι ο συνδυασμός και η απόλυτη αρμονία των γεύσεων που προσδίδουν στο υγρό τον χαρακτήρα που αποδίδει. Για τα δικά μου γούστα, το κατατάσσω ως επιδόρπιο, γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το ατμίζω συνέχεια. Σίγουρα δεν ακολουθεί την αμερικάνικη σχολή η οποία απαιτεί υπερβολή στη γεύση, αλλά αποτελεί ένα αμερικανοευρωπαϊκό υβρίδιο: έντονη και πλούσια γεύση χωρίς υπερβολή. 97/100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου