Hexocell - Conclusion

Υπήρχε άλλο ένα υγρό στη σειρά, το London Rain, το οποίο αφού το μύρισα και σε συνδυασμό με την περιγραφή, αποφάσισα να μην το δοκιμάσω. Περιέχει έντονα αρώματα καραμέλας βουτύρου και ως γνωστόν αυτή η γεύση μου προκαλεί μια κάποια απέχθεια. Δεν θα ήταν σωστό να το κρίνω λοιπόν. Θα παρατηρήσατε ότι πουθενά δεν μίλησα για χτύπημα ή για παραγωγή ατμού. Αυτό γιατί η συμπεριφορά των υγρών σε αυτούς τους τομείς, ήταν πανομοιότυπη. Άφθονος ατμός, σε απόλυτη αρμονία με την μεγάλη περιεκτικότητα σε VG, και χτύπημα σαν να ατμίζεις 50/50 9ρια.
Επίσης, δεν συνάντησα σε κανένα σημείο προβλήματα με την τροφοδοσία. Κρατάω μια επιφύλαξη όμως για την συμπεριφορά των υγρών κατά τους χειμερινούς μήνες όσον αφορά αυτό το κομμάτι.

Ομολογώ ότι αυτή η δοκιμή αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη για μένα. Όταν ενημερώθηκα ότι θα μου έστελναν αυτά τα υγρά, το είδα λίγο σαν αγγαρεία. Δεν τα είχα σε εκτίμηση. Η άποψή μου αυτή γύρισε 180^ο όμως και τα είδα με άλλο μάτι. Δεν πρόκειται να κάνουν κάποιον να πει wow, αλλά είναι εμφανές πλέον ότι κυριαρχούν στις προτιμήσεις των νεοεισερχόμενων για κάποιο σοβαρό λόγο, και όχι μόνο για την τιμή τους. Η οποία είναι άκρως ανταγωνιστική και στα €9/30ml παίζουν χωρίς αντίπαλο. Ένα σημαντικό θέμα το οποίο πρέπει να λύσει η εταιρεία, είναι οι περιεκτικότητες νικοτίνης. Νομίζω ότι αυτοί που ατμίζουμε πλέον σε περιεκτικότητες μεταξύ 3-6mg είμαστε πολλοί και δεν νοείται να θες να προσεγγίσεις ατμιστές ετών χωρίς να προσφέρεις τη νικοτίνη που θέλουν. Παρά την υψηλή περιεκτικότητα σε VG το εννιάρι πονάει!