Το πρώτο κύμα που έσκασε στο στόμα μου, αποτελούταν από μία βαριά, σχεδόν πουρένια γεύση που μου θύμισε extra vecchio πούρο Τοσκάνης. Το δεύτερο κύμα στην ίδια εισπνοή, περιείχε νότες ξύλου από βαρέλι, οι οποίες ήταν ακριβώς όσο δυνατές έπρεπε ώστε να ανοίξουν το δρόμο για την αίσθηση της επίγευσης, η οποία θύμισε λικέρ Tia Maria αλλά χωρίς τη γλυκάδα. Τέλος, με την εκπνοή, εξαφανίστηκαν όλα αυτά τα στοιχεία και η αίσθηση στο στόμα ήταν σαν να έχεις καπνίσει πίπα απλά όχι πολύ αρωματικό καπνό. Σε αυτό το σημείο έβαλα κάτω τον ατμοποιητή και διάβασα τις προηγούμενες γραμμές. Κοιτούσα μια το κείμενο και μια τον ατμοποιητή με απορία, οπότε τον έπιασα και πάλι για να το σιγουρέψω. Ακριβώς η ίδια αίσθηση, πιο ομαλοποιημένη αυτή τη φορά και με τις γεύσεις να έχουν στρογγυλέψει. Αυτό όμως το εφφέ των κυμάτων, παρέμεινε αναλλοίωτο, σε χαμηλότερη κλίμακα μεν, το ίδιο ευχάριστο δε. Στη ρινική εισπνοή, βρήκα έντονη οξύτητα, πράγμα που δεν με ενθουσίασε και πολύ, αλλά και πάλι έλλειπε εντελώς οποιαδήποτε υποψία χημικής μυρωδιάς. Η ίδια ευχάριστη απουσία γλυκάδας κάνει το υγρό ακόμα πιο συμπαθητικό και πραγματικά είναι να απορείς πως ένας τέτοιος συνδυασμός γεύσεων είναι δυνατόν να μην γλυκίζει. Και πάλι ικανοποιητική παραγωγή ατμού, ενώ το χτύπημα ξανά ιδανικά ταιριαστό. Με το που άδειασε το τανκ, γέμισα ξανά με σκέτη βάση και το άτμισα μέχρι τέλους, παρατηρώντας τη γεύση να μένει αισθητή μέχρι να αδειάσει. Όλο το σινάφι των γεύσεων παρέμεινε, και ακολούθησε μια σταθερά φθίνουσα πορεία, μέχρι που εξαφανίστηκε εντελώς στο τελευταίο μισό ml. Με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο το υγρό απέδωσε αυτά που είχε να δώσει, αλλά από ένα σημείο και μετά με κούρασε, πράγμα φυσιολογικό για τόσο έντονες γεύσεις. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το ατμίσω όλη μέρα, αλλά το θεωρώ ιδανικό υγρό για μετά το φαγητό, στη φάση που έχεις φάει και τι δεν έχεις φάει, και αντί να ανάψεις την πουράκλα, πιάνεις το μοντ, ρουφάς και αναφωνείς «άαααααρχοντααααααας» με περηφάνια. 93/100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου