Η περίπτωση που στην εισαγωγή μου είπα ότι θα μάθετε στην ώρα της. Αυτό, είναι το μόνο μπουκαλάκι που είχε μαύρο καπάκι. Στην περιγραφή, αναφέρεται ως «το υγρό θεραπεία για το κοινό κρυολόγημα». Λοιπόν, σε όσο καιρό δοκιμάζω υγρά και γράφω περιγραφές, αυτή πρέπει να είναι η πιο εύστοχη περιγραφή που έχω διαβάσει. Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, καταλαβαίνεις γιατί έχει μαύρο καπάκι!
Μία μενθόλη τόσο έντονη, που σου τρυπάει τη μύτη. Με το που τράβηξα λοιπόν την πρώτη τζούρα, α) τα μάτια μου γύρισαν προς τα πίσω, β) Πάγωσε όλο μου το σώμα παρά τους 34 βαθμούς που είχε έξω, γ) έβηξα με ένταση που μετριέται με την κλίμακα Mercalli, και δ) διαπίστωσα ότι στο μαύρο καπάκι, έπρεπε να βάλουν και μία λευκή νεκροκεφαλή. Η μενθόλη να σου καίει τη γλώσσα, παρέα με τα 10mg και την PG να σου οργώνουν το λαιμό, ο εγκέφαλός σου να γίνεται σορμπέ από τον πάγο, η μυρωδιά του Vicks με τριμμένες Halls μέσα να σου καίει τα ρουθούνια, και να ανακαλύπτεις ότι τσάμπα τα έσκασες στον Κωτσόβολο για A/C όταν με 1 ml δροσίζεσαι για πολλές ώρες! Όσοι έχετε δοκιμάσει τις Fisherman’s Friend καραμέλες, τις κλασσικές όχι κάτι ελαφρές γεύσεις που έχουν τώρα, πολλαπλασιάστε την έντασή τους επί 50 και κάπως πλησιάζει. Το χτύπημα θυμίζει το χτεσινό πάθημα της Βραζιλίας, ή για τους μη ποδοσφαιρόφιλους, μπαζούκα. Θεωρώ τον εαυτό μου ελαφρά σχιζοφρενή που το ατμίζω ακόμα, αλλά όσοι ψάχνετε την μενθόλη του αιώνα, αυτό είναι το υγρό σας. 68/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου