Αφήνω το Μινώταυρο έξω από το
τελικό συμπέρασμα, και επιφυλάσσομαι να προσθέσω σχόλια όταν δοκιμάσω την
τελική έκδοση. Κατ’ αρχάς, συγχαρητήρια στην εταιρεία για την τακτική branding που
ακολουθεί. Αντί να μπουχτίζει ένα όνομα από τα αρώματα, τα έχει χωρίσει σε
κατηγορίες οι οποίες έχουν διακριτές διαφορές μεταξύ τους. Σε αυτή τους την
τακτική, με βρίσκουν πλήρως σύμφωνο ως επαγγελματία οικονομολόγο. Μοναδική
παραφωνία στη συγκεκριμένη στρατηγική, το Cigare de Paris by Ebaron, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ανήκει στη σειρά El Toro με
άλλο όνομα. Τα 2 έτοιμα υγρά της σειράς «The Cellar», είναι ακριβώς αυτό που υποδηλώνει η ονομασία τους.
Ξεχωριστά και καλύτερα να χρησιμοποιούνται από γνώστες.
Αν δεν ξέρεις από ιδιαίτερες γεύσεις, τότε το Chivalry θα σου προκαλέσει αηδία και το reserve θα σε χαλάσει «γιατί είναι γλυκό και όχι ξερό καπνικό». Σε αυτές τις περιπτώσεις, στείλτε μου ένα πμ και ίσως σας απαλλάξω από τη δυστυχία της κατοχής τους. Αν όμως ξέρεις, τότε το Chivalry θα σου δώσει αρώματα τα οποία συνήθως συναντάς σε μπουκάλια Single Malt των €60+, και το reserve, θα σου δώσει την αίσθηση του φτασμένου και του ανθρώπου που ατμίζει ότι του αξίζει. Προσωπικά θα συστήσω σε όσους είναι καινούριοι σχετικά στο χώρο, αν τα δοκιμάσουν και δεν τους αρέσουν, να τα ξαναδοκιμάσουν μετά από καιρό. Δεν το λέω με υπεροψία ούτε με αλαζονεία, αλλά κάποιες γεύσεις πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος να τις εκτιμήσεις. Όπως δεν μπορείς να εκτιμήσεις ένα Chivas Regal Royal Salute 50 ετών Limited edition, αν δεν έχεις πιει πρώτα όλα τα αίσχη που ονομάζουν ουίσκι και συνήθως φέρουν μια πέρδικα ως λογότυπο. Όπως δεν μπορείς να εκτιμήσεις ένα aged pre Castro Cohiba Esplendido αν δεν έχεις καπνίσει τα σε όλους μας γνωστά Café Crème.
Αν δεν ξέρεις από ιδιαίτερες γεύσεις, τότε το Chivalry θα σου προκαλέσει αηδία και το reserve θα σε χαλάσει «γιατί είναι γλυκό και όχι ξερό καπνικό». Σε αυτές τις περιπτώσεις, στείλτε μου ένα πμ και ίσως σας απαλλάξω από τη δυστυχία της κατοχής τους. Αν όμως ξέρεις, τότε το Chivalry θα σου δώσει αρώματα τα οποία συνήθως συναντάς σε μπουκάλια Single Malt των €60+, και το reserve, θα σου δώσει την αίσθηση του φτασμένου και του ανθρώπου που ατμίζει ότι του αξίζει. Προσωπικά θα συστήσω σε όσους είναι καινούριοι σχετικά στο χώρο, αν τα δοκιμάσουν και δεν τους αρέσουν, να τα ξαναδοκιμάσουν μετά από καιρό. Δεν το λέω με υπεροψία ούτε με αλαζονεία, αλλά κάποιες γεύσεις πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος να τις εκτιμήσεις. Όπως δεν μπορείς να εκτιμήσεις ένα Chivas Regal Royal Salute 50 ετών Limited edition, αν δεν έχεις πιει πρώτα όλα τα αίσχη που ονομάζουν ουίσκι και συνήθως φέρουν μια πέρδικα ως λογότυπο. Όπως δεν μπορείς να εκτιμήσεις ένα aged pre Castro Cohiba Esplendido αν δεν έχεις καπνίσει τα σε όλους μας γνωστά Café Crème.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερη
συλλογή που απευθύνεται στον ατμιστή που αναζητά την έντονη γεύση και τη λεπτομέρεια.
Η σύγκρισή τους με άλλα καπνικά δεν είναι εφικτή, απλά γιατί η φιλοσοφία τους
είναι αλλού. Αν έχεις αρχίσει να βλέπεις τα καπνικά που θεωρούσες κορυφαία ως
μονότονα και βαρετά κα θέλεις να αλλάξεις παραστάσεις, τότε αυτά τα υγρά σε
περιμένουν. Δωστους χρόνο και προσοχή και μην προσπαθήσεις να τα ατμίσεις
γρήγορα, βιαστικά και μες το άγχος. Θα σε ανταμείψουν με γεύσεις που σίγουρα
όταν άρχισες το άτμισμα, δεν περίμενες να συναντήσεις, και μάλιστα τόσο
σύντομα. Με χαρά θα ήθελα να ακούσω την άποψη χρηστών επισκευάσιμων ατμοποιητών
για τα υγρά αυτά. Ετοιμαστείτε όμως για πολλή μάκα! Εν αναμονή λοιπόν για τον
τελικό Μινώταυρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου