The Cellar by House of Liquid - Reserve

Tο χρώμα του, παραπέμπει χαλαρά στο σκούρο χρώμα του Μεταξά 5*, και η μυρωδιά του αναδίδει τη γλυκάδα που διακατέχει αυτό το ποτό. Έντονες επίσης και οι νότες ξύλου, οι οποίες παραπέμπουν στο βαρέλι και σου παρουσιάζουν το δίλημμα να το ατμίσεις ή να το πιεις. Ανακινώντας ελαφρά το μπουκάλι, θα ορκιζόμουν ότι διέκρινα και μία υπόνοια οινοπνεύματος, μπορεί όμως απλά ο συνδυασμός που έκανα στο κεφάλι μου να μεταφράστηκε σε οσφρητικό σινιάλο.
Το υγρό πολύ πιο παχύρρευστο από το προηγούμενο, σχεδόν όπως έχουμε συνηθίσει τα υγρά του κατασκευαστή, ταλαιπώρησε αρκετά τη σύριγγά μου μέχρι να τη φορτώσει και να την ξεφορτώσει στον Τ3. Και χρησιμοποιώ χοντρή βελόνα κίτρινου χρώματος!

1) Τ3. Και πάλι στο Lava, και πάλι στα 4.2 βολτ. Και πάλι, μία αίσθηση αγαλλίασης! Με μία λέξη, καταπληκτικό. Από τη πρώτη τζούρα, τα έντονα αρώματα του καπνού σε πλημμυρίζουν. Αφήνει έντονη γλυκάδα στη μύτη, ενώ η γεύση πλουτίζει ακόμα περισσότερο με το «αγνόν εκ σταφύλης παλαιού» απόσταγμα, στο βαρέλι του οποίου έχει ωριμάσει. Επίγευση στυφή, με έντονη παρουσία ξύλου και διακριτικές νότες από γλυκά φρούτα. Ντουμάνι  εμφανώς λίγο και χτύπημα ελαφρύ, αλλά ικανοποιητικό για 6ρι υγρό. Έχει μάλλον λίγο PG παραπάνω από ότι μας έχει συνηθίσει, όση ακριβώς πρέπει όμως ώστε οι γεύσεις να φτάσουν εκεί που πρέπει χωρίς το υγρό να γίνεται ενοχλητικό. Πιστεύω ότι με τόσο πλούσια γεύση, από 12 νικοτίνη και πάνω θα είναι βασανιστήριο, αφού θα πονάμε και θα θέλουμε κι άλλο! Μετακινώ τον Τ3 στο Νο.1 και στα 4 βολτ του. Ίσως η παλμική του έξοδος και η πιο αεράτη τζούρα να έπαιξαν το ρόλο τους, μου άρεσε κάπως περισσότερο. Για να βάλουμε και το 5^ο βολτ… 3 τζούρες. Όχι παραπάνω! Τα φυτίλια πασχίζουν να τροφοδοτηθούν και μόλις το άφησα να ηρεμήσει, οι φυσαλίδες λόγω απορρόφησης ήταν τόσες που κοίταξα για ράγισμα. Και εδώ σταθερή γεύση, με πιο έντονη την κάπνα και το στόμα να νιώθει γεμάτο, σαν την πρώτη τζούρα από ένα καλό πούρο (μου χετε λείψει καλά μου maduros και espledidos… αλλά δεν θα συναντηθούν ξανά οι δρόμοι μας, ελπίζω). Θα κάνω και την απόπειρα στα 6 βολτ. Κόκκινο λαμπάκι και… παράδεισος! Για 2 τζούρες, γιατί η 4^η ήταν απότομη κατηφόρα προς την κόλαση! Στην αρχή η γεύση συμπυκνώθηκε ακόμα πιο πολύ, και εκτονώθηκε στο λάρυγγά μου. Η στυφάδα εντάθηκε και η διακριτική γλυκάδα μεταμορφώθηκε σε αψάδα. Τα σηκώνει τα βατ το άτιμο, μακάρι να τα σήκωνε και η τροφοδοσία του Τ3.

2) Καρτοτάνκ. Στα 4 βολτ του Νο.1, τα 1.5Ω του κάρτο μου, απέδωσαν τα μέγιστα. Το χτύπημα ανέβηκε αισθητά, αλλά παραδόξως, όχι και τόσο η ένταση της καπνίλας της γεύσης. Εδώ έγινε πιο αισθητή η φρουτένια γλυκάδα του κονιάκ και αυτή η πινελιά συμπλήρωσε πολύ όμορφα το σύνολο του πηχτού ατμού. Πολύ εύκολα με βλέπω να το δουλεύω all day σε καρτοτανκ αυτό το υγρό. Μοναδική παραφωνία η είσοδος του ατμού στη μύτη, η οποία έγινε απροσδιόριστα δυσάρεστη, σε σχέση πάντα με τον Τ3. Αν δεν υπάρχει σύγκριση, τότε ακόμα και αυτή η λεπτομέρεια είναι ψηλά σε σχέση με άλλα αρώματα, και σαν σύνολο συνοδεύει πολλές ώρες, ευχάριστα. Με βαρύ σκέτο καφέ το συνδυάζω αυτή τη στιγμή και εναλλάξ παίρνω τζούρες και από τα δύο. Βρίσκω ελαφρά πιο ευχάριστη την εκδοχή του καρτοτάνκ, από τη σκοπιά του all day vaping. Από την προσωπική μου σκοπιά, η ένταση της γεύσης με ικανοποιεί πολύ περισσότερο στον Τ3. Για μένα, αυτό το υγρό κατέρριψε το μύθο των clearomisers να θάβουν τα καπνικά, μύθος που ισχύει με άλλα high end καπνικά, όπως ενδεικτικά το Tribecca. Άλλη μία πτυχή του Reserve, το ξύλο, ξεδιπλώθηκε πιο στρωτά στο κάρτο, ενισχύοντας την επίγευση και δίνοντας την εντύπωση ότι ατμίζεις κάτι πραγματικά ξεχωριστό.

3) Cisco 306. Αφού σιγουρεύτηκα ότι είναι πεντακάθαρος, τον φόρεσα στο Lava, ρύθμισα 3.8 και έσταξα. Πότισε καλά καλά, ξαναέσταξα και πυροβόλησα. Εδώ το υγρό μου θύμισε υγρά άλλης εταιρείας. Αν το παρασκεύαζε η After – 8 θα λεγόταν εύκολα Smokey Brandy. Έντονη γλύκα, έντονη γεύση και άρωμα κονιάκ με νότες καπνού. Και όμως. Περίμενα έντονη τη γεύση καπνού, και για να είμαι ξεκάθαρος, δεν έχω drippάρει άλλα υγρά της εταιρείας για να είμαι υποψιασμένος για τη συμπεριφορά τους, πλην του Chivalry. Δεν με χάλασε καθόλου φυσικά, και η συγκεκριμένη συμπεριφορά, ήρθε και έδεσε. Έντονο χτύπημα και πολύ ντουμάνι σε συνδυασμό με διαφορετική μεν, πλούσια γεύση, το καθιστούν ιδανικό σε αυτή τη μορφή για όσους επιθυμούν το κάτι παραπάνω.

Συμπέρασμα: η ιδιομορφία του τρόπου παραγωγής του υγρού, όπως και η διαδικασία ωρίμανσης σε βαρέλι, καθιστούν αδύνατη την ομοιομορφία μεταξύ παρτίδων. Άλλο να είναι πλήρως συνθετική η παραγωγή, οπότε οι δοσολογίες μπορούν να ρυθμιστούν με ακρίβεια micron, και άλλο φυσική. Θα το συγκρίνω άμεσα με το Guevara Reserve, το οποίο είχα δοκιμάσει σε 20ρι από την πρώτη παρτίδα που είχε κυκλοφορήσει. Τότε είχα πει «πονάω και μ’ αρέσει». Το σημερινό είναι στην ουσία ένα Guevara Reserve. Με πολλές διαφορές από το πρώτο που δοκίμασα, οι οποίες δεν οφείλονται μόνο στη νικοτίνη. Είναι πιο στρωτό, πιο ώριμο, πιο γεμάτο και πιο ικανοποιητικό στη γεύση και τα αρώματα, με απλά λόγια, είναι νοοτροπίας brandy. Η βαθμολογία μου θα είναι απόλυτη, 100/100. Συνδυάζει το κάτι σπέσιαλ όταν ατμίζεται σε clearo, την ολοήμερη άνετη χρήση όταν ατμίζεται σε κάρτο και την κρυφή πινελιά στο dripping. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την πλούσια καπνική του γεύση, που έχει γίνει συνώνυμο των brands της HoL, μου φτάνουν για να το θεωρήσω κορυφαίο καπνικό. Η μη συνάφεια στην απόδοση λόγω πιθανών διαφορών στις παρτίδες, πιστεύω ότι θα μας δώσει πολλές εκπλήξεις, ευχάριστες φυσικά. Και πάλι, λόγω της έντασης των γεύσεων και της νοοτροπίας που πρεσβεύει, δεν θα έλεγα ότι απευθύνεται στον μέσο ατμιστή. Έχει πολλά να πει στον ατμιστή που έχει δοκιμάσει πολλά και πλέον ψάχνει τη λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά, και εδώ θα την βρει. Δεν έχει όμως να πει τίποτα στο νέο ατμιστή, ο οποίος λόγω ενθουσιασμού και χαράς για το νέο παιχνίδι του, τα βρίσκει όλα καταπληκτικά. Το πρώτο μου ποστ στο φόρουμ, εκθείαζε το Cuban Supreme της FA ως εξαιρετική προσομοίωση πούρου. Μάλιστα πρέπει να είχα αναφέρει και συγκεκριμένο πούρο. Μη με ρωτήσετε τώρα πως αισθάνομαι για το συγκεκριμένο υγρό! Για να ατμίσεις το Reserve, πρέπει να έχεις μέτρο σύγκρισης. Πρέπει να μπορείς να προβλέψεις τι να περιμένεις μεταξύ μύτης και ατμού. Πρέπει να έχεις δοκιμάσει αρκετά καπνικά, αρκετά γλυκά και αρκετά φρουτένια. Και πάνω από όλα, πρέπει να έχεις τη διάθεση να ατμίσεις κάτι διαφορετικό. Χωρίς να βρίζεις για τον ατμοποιητή σου που θα γονατίσει σε χρόνο ρεκόρ από τα κατάλοιπα.