Μία νέα σειρά αρωμάτων τύπου Shake n Vape με
ελληνική υπηκοότητα, έχει μπει στη ζωή μας εδώ και περίπου ένα μήνα. Πρόκειται
για μία φρέσκια επιχειρηματική προσπάθεια από τον Βασίλη Λαζάρου και τον
Αλέξανδρο Μητσόπουλο, γνωστοί και οι δύο στους τομείς τους. Μία πρώτη εικόνα
μου είχε δώσει ο Αλέξανδρος στην έκθεση τον Ιούλιο, χωρίς πολλές λεπτομέρειες,
και γνωρίζοντας το μεράκι του στην ιδιοκατασκευή, περίμενα το αποτέλεσμα. Έτσι,
την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου ήρθε το πακετάκι με τα 4 νέα δημιουργήματα και το
ντεμπούτο της νέας εταιρείας. Μετά από οδηγίες του Αλέξανδρου, τα έφτιαξα με
βάση περιεκτικότητας 70% VG και νικοτίνη κοντά στα 2mg, και ένεκα υποχρεώσεων, τα άφησα να ξεκουραστούν κοντά 20
μέρες μέχρι να τα περιλάβω. Βασίλη και Αλέξανδρε, ήρθε λοιπόν η ώρα σας! Να
αναφέρω εδώ ότι και τα τέσσερα δοκιμάστηκαν σε Phenomenon Zest και
σε Griffin 25 Plus. Τα τρία τα «σκάσανε»
καλύτερα στο Griffin.
Blueberry
Donut, Phenomenon Zest, SS316 0.28mm, 2mm SC, 0.43Ω, TC, Drago Cotton.
«Μια πλούσια, αφράτη
ζύμη από φρεσκοψημένο ντόνατ γεμισμένο με μαρμελάδα μύρτιλο και κρέμα Βαυαρίας.
Προσοχή άκρως εθιστικό!». Αυτά μας λέει ο κατασκευαστής για το υγρό. Έχοντας
πρότερη εμπειρία με το Lemon Bunz του Αλέξανδρου, έχω υψηλές προσδοκίες για την
αντίληψή του περί donut.
Το άρωμα από το μπουκαλάκι είναι φανταστικό. Διακρίνεται εύκολα μια βάση
κρέμας, οξύτητα από μούρα και ένα είδος ζύμης. Για να καταλήξει κάποιος στο
μύρτιλο, πρέπει να αφήσει το υγρό να αναπνεύσει λιγάκι. Υγρό στον ατμοποιητή
λοιπόν και πάμε να δούμε τι λέει.
Το πρώτο που καταλαβαίνει κανείς, είναι την κρέμα και το
μύρτιλο ξεχωριστά. Δεν πρόκειται για αρωματισμένη κρέμα, αλλά για δύο
ξεχωριστές γεύσεις. Πολύ θετικό το ότι η κρέμα είναι κρέμα και όχι γάλα με
βούτυρο, όπως και η πολύ πιστή απόδοση του μύρτιλου, με τη γλυκάδα του, την
οξύτητά του και την χαρακτηριστική γεύση του με τις γήινες νότες να μην είναι
ούτε υποτονική, αλλά ούτε και υπερβολική. Στο τέλος της τζούρας, γίνεται
αντιληπτή και η ζύμη, η οποία οφείλω να πω ότι δεν είναι τόσο donut όσο αυτή
του Lemon Bunz.
Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πω ότι αυτό οφείλεται στην επιλογή του φρούτου, το
οποίο είναι πιο κυρίαρχο σε αυτή εδώ την εκδοχή, και σίγουρα πολύ ευχάριστο.
Στην εισπνοή από τη μύτη, η ζύμη είναι πολύ πιο έντονη, και το μύρτιλο
ακολουθεί, ενώ η κρέμα μπορεί να φανεί μόνο ως κάτι που στρογγυλεύει το άρωμα. Νομίζω
επίσης ότι υπάρχει και μια ιδέα κανέλας, αλλά με πάσα επιφύλαξη. Στην εκπνοή
από τη μύτη, κρέμα και μύρτιλο, με τη ζύμη να βγαίνει ελάχιστα στο τέλος. Η
επίγευση είναι σύντομη αλλά έντονη, αφήνοντας μια γλυκάδα, φρουτένια οξύτητα
και μια «βελούδινη» αίσθηση. Για χτύπημα και ντουμάνι δεν υπάρχει λόγος να
μιλήσω καθώς αυτά εξαρτώνται από τις διαθέσεις του εκάστοτε παρασκευαστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου