The Fritz,
6mg, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.24Ω, Drago Cotton
Κάθε μέρα, τα ίδια και τα ίδια. Η καθημερινή ρουτίνα, ίδια
και απαράλλαχτη. Η ζωή σου, είναι σε τέλμα. Μήπως είναι καλή ιδέα να
προκαλέσεις λίγο χάος στους γευστικούς σου κάλυκες, ατμίζοντας το The Fritz, ένα ντόνατ με τηγανητό
μήλο? Αυτή ακούγεται τρελούτσικη ιδέα. Αυτά βλέπουμε στη σελίδα της εταιρείας
για το υγρό, πάντα σε ελεύθερη μετάφραση. Από το αγγλικό κείμενο, συμπεραίνω
ότι το όνομα είναι λογοπαίγνιο με το fridge (=ψυγείο), και όχι κανενός Γερμανού αξιωματικού.
Το άρωμα από το μπουκαλάκι, κρύβει το μήλο και μου προκαλεί
κάποιες ανησυχίες, καθώς τα αρώματα που ξεχωρίζουν, είναι αυτά της ζύμης, της
κανέλας και της καραμέλας. Ναι, αυτής της καραμέλας που πολλές φορές με έχει
γεμίσει βούτυρο στο παρελθόν. Με δεδομένο ότι στην Αμερική βάζουν βούτυρο
παντού, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τον KF4 σε dripping λειτουργία ώστε να μειώσω το κακό, αν τελικά αυτή είναι η
περίπτωση.
Δεν είναι και πολύ καλό το υγρό. Βούτυρο δεν υπάρχει, αλλά
ούτε και τα άλλα στοιχεία, τουλάχιστον όπως τα φαντάζεται κανείς από την
περιγραφή. Ούτε η ζύμη, ούτε η καραμέλα που φαίνεται στη μυρωδιά, ούτε η
κανέλα. Υπάρχει μια γλυκάδα, αρκετή οξύτητα που τη βρήκα ταιριαστή και
ευχάριστη και μια απειροελάχιστη γεύση μήλου. Αποφάσισα να γεμίσω το τανκ μιας
και διαπίστωσα την έλλειψη βουτύρου, ώστε να το ψάξω λίγο παραπάνω. Το υγρό
γλύκανε αρκετά και άρχισαν να εμφανίζονται κάποια στοιχεία από τη ζύμη, σε
καμία περίπτωση όμως όσο θα έπρεπε να είχε σύμφωνα με την περιγραφή. Η ρινική
εισπνοή είναι κάπως δυσάρεστη, καθώς εμφανίζεται μια αρκετά έντονη χημική
μυρωδιά που καταλήγει σε σάπιο μήλο, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη εμφανίζεται
πολύ έντονα η ζύμη, ευχάριστο κομμάτι αυτό. Το χτύπημα αρκετά ελαφρύ ενώ το
ντουμάνι παραπέμπει σε υγρό μεταξύ 50/50 και 60/40 VG. Η επίγευση, όχι πολύ έντονη και με
μέτρια διάρκεια, παραπέμπει σε κάτι μεταξύ μηλόπιτας και κρουασάν με μαρμελάδα
μήλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου