Εντύπωση μου έκανε η φρασεολογία
της περιγραφής: «… επίγευση από χυμό
πράσινου μήλου». Και όμως ήταν ακριβής. Σε ανατριχιαστικό βαθμό. Με την καλή
έννοια. Περίμενα και εγώ να ατμίσω ένα από τα τόσα υγρά πράσινου μήλου που
κυκλοφορούν, άλλα καλύτερα, άλλα όχι και τόσο, τοποθετημένο σε βάση μενθόλης.
Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Με το που άνοιξα το μπουκαλάκι το
άρωμα επιβεβαίωσε την ονομασία. Χαρακτηριστική η οξύτητα του πράσινου μήλου,
αισθητή και η μενθολική παρουσία. Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν τελείως
διαφορετικά εντός των τειχών του ατμοποιητή. Και τότε κατάλαβα την έννοια του
χυμού! Το πράσινο μήλο προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει η έντονη
οξύτητα, η πολύ τραγανή υφή και το άρωμα που αφήνει. Ο χυμός του από την άλλη,
έχει πιο βελούδινη υφή και πιο ισορροπημένη οξύτητα, αφήνοντας στο τέλος μια
γλυκάδα. Ε, πάρτε αυτή την αίσθηση, προσθέστε μέντα και ορίστε το υγρό μας. Δεν
είναι πράσινο μήλο, είναι χυμός πράσινου μήλου. Με απόδοση γεύσης στο μάξιμουμ.
Κάποια στιγμή αυτή η βελούδινη υφή με αποπροσανατόλισε και με έκανε να νομίζω
ότι έχει και κάτι άλλο πράσινο μέσα, ακτινίδιο ας πούμε. Αν όντως ισχύει κάτι
τέτοιο, τα συγχαρητήριά μου στο σεφ, καθώς χρειάζεται καλός ατμοποιητής για να
ξεχωρίσει μια τέτοια γεύση. Αν πάλι δεν ισχύει, να μια καλή ιδέα για μίξη. Όπως
επίσης και με μαστίχα! 85/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου