Έχοντας στο παρελθόν δοκιμάσει τις βανίλιες της FA ως έτοιμα υγρά και την
Βανίλια του Atmos Lab σε άρωμα, ήμουν σχετικά επιφυλακτικός όταν έσκισα το wrap του
μπουκαλιού. Οι FA δεν μου άρεσαν καθόλου και την Atmos την
χρησιμοποιώ αποκλειστικά ως ενισχυτικό σε άλλα αρώματα. Η έκπληξη που συνάντησα
μυρίζοντας το μπουκαλάκι της Liqua ανοιχτό, ήταν πολύ ευχάριστη.
Μου θύμισε κάτι κουλουράκια Αλλατίνη που τσάκιζα πιτσιρικάς, ένα τέτοιο άρωμα έβγαζε η σακούλα μόλις την άνοιγες. Και επειδή ο καλός ο μάγειρας πάντα έχει ένα λοβό βανίλιας στο σπίτι, τα έβαλα δίπλα δίπλα και η απόδοση του αρώματος ήταν απίστευτη. Γέμισα με χαρά έναν Evod, τον φόρεσα στο Vamo, και ξεκίνησα πορεία. Στην πρώτη τζούρα, μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω. Χωρίς υπερβολές, το παράκανα. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που έβηξα αρκετές φορές. Τις πταιει? Η μύτη μου φυσικά! Όλοι αυτοί οι συνδυασμοί με τα κουλουράκια, ο λοβός της βανίλιας και η προσμονή, με έκαναν να πιστέψω ότι κάτι με τέτοιο άρωμα, θα ήταν βελούδο για το λαιμό μου. Βάλε και το 70% (ή μήπως 170%?) PG που έχουν αυτά τα υγρά, τράβηξα και γω κάτι ξεγυρισμένες απανωτές στα 12W και τα είδα όλα. Αφού ηρέμησα από το πρώτο σοκ και φούντωσα έναν Gemini Mini με 5ρα VG να ισιώσω, κατέβασα τα βατ και ξαναδοκίμασα, προσπαθώντας να εστιάσω αποκλειστικά στη γεύση. Η οποία ήταν αποκάλυψη για μένα! Αυτό ακριβώς που μου υποσχέθηκε η μύτη μου, βανίλια σε όλο της το μεγαλείο. Άρωμα, γεύση, ρινική εισπνοή και εκπνοή, γέμισαν το δωμάτιο με μυρωδιές ζαχαροπλαστείου. Χαμόγελα και πάλι, η Liqua σταθερή στην επιτυχία των γεύσεων, και συνέχισα να ατμίζω. Και εδώ παρουσιάστηκε το μεγάλο πρόβλημα που έχει αυτό το υγρό: ΠΟΛΥ έντονη και μπουχτιστική γεύση. Δεν το θεώρησα μειονέκτημα, καθώς το χτύπημα ήταν έντονο, και την έσπασα ασυζητητί με 5ρα VG σε αναλογία 1:1. Καλό ανακάτεμα, αναμονή 2 – 3 ώρες και επανήλθα, ενώ στο ενδιάμεσο άτμιζα σκέτη βάση. Τώρα τα πράγματα κατά τη γνώμη μου απογειώθηκαν. Το βελούδο και το ντουμάνι της VG επαρκώς αρωματισμένο με βανίλια, σε ιδανικό σημείο. Τα αρώματα επίσης που αφήνει στο χώρο, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Το δοκίμασα και σε έξοδο, και έψαχνε κόσμος να δει ποιος ψήνει κουλουράκια. Επίσης, μιας που υπάρχει και ανάλογο νήμα, συστήνω να το δοκιμάσετε παρέα με πικρή μπύρα, ή λευκό σκέτο ποτό, με βότκα έπαιξα εγώ και μου έδωσε ωραίο σύνολο. Ίσως ταιριάξει και με λευκό κρασί τύπου μοσχοφίλερο, με τίποτα όμως με δυνατό καλό κόκκινο. Τώρα την απόλαυσα πραγματικά, και το μπουκαλάκι με έσπρωξε σε άλλη μία δοκιμή. Ανακάτεψα 2ml Βανίλια, 2ml Φράουλα της ίδιας μάρκας και έβαλα και άλλα 6ml Βάση 75-25. Το έφερα έτσι σε ποσοστό 57-43 VG – PG και 6.6mg Νικοτίνης. Μαλάκωσε αρκετά και ο συνδυασμός με τη φράουλα ήταν ιδανικός. Δεν έχω κάτι αρνητικό να πω για τη βανίλια της Liqua, πέραν του ότι είναι πάρα πολύ έντονη στη γεύση και πιστεύω ότι το σπάσιμο επιβάλλεται, τουλάχιστον σε αναλογία 2:1. Επίσης αρνητικό αποτελεί, ίσως όχι για όλα τα αρώματα αλλά τουλάχιστον γι αυτά που θυμίζουν παιδική ηλικία, η απροσδόκητη απόδοση του χτυπήματος. Εντάξει, 5ρα ατμίζω, και τα είδα όλα με 9ρα, όταν πχ το Tribecca 18ρι το καταπίνω χωρίς μεγάλη δυσκολία. Το 75/100 που του αποδίδω, είναι πολύ δίκαιο, και εύκολα θα ήταν 80ρι αν δεν θεωρούσα απαραίτητο το σπάσιμο.
Μου θύμισε κάτι κουλουράκια Αλλατίνη που τσάκιζα πιτσιρικάς, ένα τέτοιο άρωμα έβγαζε η σακούλα μόλις την άνοιγες. Και επειδή ο καλός ο μάγειρας πάντα έχει ένα λοβό βανίλιας στο σπίτι, τα έβαλα δίπλα δίπλα και η απόδοση του αρώματος ήταν απίστευτη. Γέμισα με χαρά έναν Evod, τον φόρεσα στο Vamo, και ξεκίνησα πορεία. Στην πρώτη τζούρα, μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω. Χωρίς υπερβολές, το παράκανα. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που έβηξα αρκετές φορές. Τις πταιει? Η μύτη μου φυσικά! Όλοι αυτοί οι συνδυασμοί με τα κουλουράκια, ο λοβός της βανίλιας και η προσμονή, με έκαναν να πιστέψω ότι κάτι με τέτοιο άρωμα, θα ήταν βελούδο για το λαιμό μου. Βάλε και το 70% (ή μήπως 170%?) PG που έχουν αυτά τα υγρά, τράβηξα και γω κάτι ξεγυρισμένες απανωτές στα 12W και τα είδα όλα. Αφού ηρέμησα από το πρώτο σοκ και φούντωσα έναν Gemini Mini με 5ρα VG να ισιώσω, κατέβασα τα βατ και ξαναδοκίμασα, προσπαθώντας να εστιάσω αποκλειστικά στη γεύση. Η οποία ήταν αποκάλυψη για μένα! Αυτό ακριβώς που μου υποσχέθηκε η μύτη μου, βανίλια σε όλο της το μεγαλείο. Άρωμα, γεύση, ρινική εισπνοή και εκπνοή, γέμισαν το δωμάτιο με μυρωδιές ζαχαροπλαστείου. Χαμόγελα και πάλι, η Liqua σταθερή στην επιτυχία των γεύσεων, και συνέχισα να ατμίζω. Και εδώ παρουσιάστηκε το μεγάλο πρόβλημα που έχει αυτό το υγρό: ΠΟΛΥ έντονη και μπουχτιστική γεύση. Δεν το θεώρησα μειονέκτημα, καθώς το χτύπημα ήταν έντονο, και την έσπασα ασυζητητί με 5ρα VG σε αναλογία 1:1. Καλό ανακάτεμα, αναμονή 2 – 3 ώρες και επανήλθα, ενώ στο ενδιάμεσο άτμιζα σκέτη βάση. Τώρα τα πράγματα κατά τη γνώμη μου απογειώθηκαν. Το βελούδο και το ντουμάνι της VG επαρκώς αρωματισμένο με βανίλια, σε ιδανικό σημείο. Τα αρώματα επίσης που αφήνει στο χώρο, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Το δοκίμασα και σε έξοδο, και έψαχνε κόσμος να δει ποιος ψήνει κουλουράκια. Επίσης, μιας που υπάρχει και ανάλογο νήμα, συστήνω να το δοκιμάσετε παρέα με πικρή μπύρα, ή λευκό σκέτο ποτό, με βότκα έπαιξα εγώ και μου έδωσε ωραίο σύνολο. Ίσως ταιριάξει και με λευκό κρασί τύπου μοσχοφίλερο, με τίποτα όμως με δυνατό καλό κόκκινο. Τώρα την απόλαυσα πραγματικά, και το μπουκαλάκι με έσπρωξε σε άλλη μία δοκιμή. Ανακάτεψα 2ml Βανίλια, 2ml Φράουλα της ίδιας μάρκας και έβαλα και άλλα 6ml Βάση 75-25. Το έφερα έτσι σε ποσοστό 57-43 VG – PG και 6.6mg Νικοτίνης. Μαλάκωσε αρκετά και ο συνδυασμός με τη φράουλα ήταν ιδανικός. Δεν έχω κάτι αρνητικό να πω για τη βανίλια της Liqua, πέραν του ότι είναι πάρα πολύ έντονη στη γεύση και πιστεύω ότι το σπάσιμο επιβάλλεται, τουλάχιστον σε αναλογία 2:1. Επίσης αρνητικό αποτελεί, ίσως όχι για όλα τα αρώματα αλλά τουλάχιστον γι αυτά που θυμίζουν παιδική ηλικία, η απροσδόκητη απόδοση του χτυπήματος. Εντάξει, 5ρα ατμίζω, και τα είδα όλα με 9ρα, όταν πχ το Tribecca 18ρι το καταπίνω χωρίς μεγάλη δυσκολία. Το 75/100 που του αποδίδω, είναι πολύ δίκαιο, και εύκολα θα ήταν 80ρι αν δεν θεωρούσα απαραίτητο το σπάσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου