Με το άνοιγμα του μπουκαλιού, ήρθαν και τα πρώτα καλά νέα.
Απίστευτο φραουλένιο άρωμα, όχι του φρούτου αλλά πιο πολύ της μαρμελάδας, του
σιροπιού και της γρανίτας.
Όχι αυτά τα Slush που έχουν γίνει της μόδας και είναι αίσχος (εκτός άμα τα ενισχύσεις με βότκα!), αλλά της παλιάς καλής κλασσικής «σπρώξε-γλύψε» που λέγαμε, βλέπε Calippo, Grillo κλπ. Όσοι είστε λίγο μεγαλύτεροι και έχετε επισκεφτεί την Κέρκυρα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μπορεί να θυμάστε στην Πλατεία ένα παγωτατζίδικο που λεγόταν Μανιατόπουλος, το οποίο σέρβιρε παγωτό Soft Ice από μηχάνημα, που ήταν παραγωγής του. Αυτός, εκτός από τα κλασσικά Βανίλια και Σοκολάτα (άντε και μπανάνα, που στην ουσία ήταν βανίλια αρωματισμένη), έφτιαχνε και μία μοναδική φράουλα που έφερνε προς το σορμπέ. Ε, αυτό ακριβώς μου ήρθε στο μυαλό με τη μυρωδιά. Πάμε παρακάτω γιατί σοροπιάσαμε! Ο Evod 1.8 αφού άδειασε από τη σκέτη VG, γέμισε λίγο πάνω από τη μέση, τοποθετήθηκε στο Vamo, ρυθμίστηκε στα 9 βαττ, και ξεκίνησε δουλειά. Πολύ ωραία γεύση! Ανταποκρίθηκε στη μυρωδιά 100%. Το χτύπημα εξαιρετικό, παρ’ όλο που δεν είμαι φαν του γερού χτυπήματος σε φρουτένιες γεύσεις, και παραδόξως ταίριαζε απόλυτα με την απόδοση της γεύσης. Η υπεροπλία PG είναι εύκολα διακριτή ακόμα και από αρχάριο, και είναι εμφανές ότι το ντουμάνι πάσχει αρκετά. Έτσι ανέβηκα στα 12 βαττ και έκανα μια απόπειρα ακόμα. Το στόμα μου πλημμύρισε γεύση φράουλας και πέρασαν από μπροστά μου πολλές παιδικές αναμνήσεις, από καλοκαίρια, παραλίες και παγωτά. Περίμενα μια παρόμοια συμπεριφορά από αυτό το υγρό, έχοντας την εξαιρετική ανάμνηση από το Berries Mix, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το ατμίζω εδώ και αρκετή ώρα, και μπορώ να πω ότι μου έχει προκαλέσει μία ανατριχίλα, μου έχει θυμίσει όμορφες, ανέμελες εποχές και χαμογελάω σαν παιδάκι! Πείτε με υπερβολικό, αλλά το υγρό είναι πάρα πολύ καλό. Αυτό που σου δίνει απέχει πολύ από το ψαγμένο, το εκλεκτό και τη «μυστική συνταγή», αλλά σου δίνει αυτό ακριβώς που υπόσχεται: φράουλα!!! Έχει και μια παραφωνία. Για κάποιους σημαντική, εμού συμπεριλαμβανομένου, για άλλους καθόλου. Αν αφήσετε λίγο ατμό να ξεφύγει από το στόμα προς τη μύτη, η μυρωδιά είναι άσχημη. Χημική θα τη χαρακτήριζα, αλλά μόνο σε αυτή τη φάση. Το άρωμα που αφήνει γενικά στο χώρο, είναι όμορφο. Καμία σχέση με αυτό που γεύεσαι, αλλά όμορφο. Το 90/100 θα μπορούσε άνετα να ανέβει κι άλλο, αν δεν υπήρχε αυτή η τελευταία παραφωνία, που θεωρώ ότι επί το πλείστον δεν θα ενοχλήσει πολύ κόσμο. Σε άμεση σύγκριση με το DIY φράουλας με άρωμα Atmos το οποίο μόνο μια φορά έχω κάνει σκέτο, μπορώ να πω ότι στις λεπτομέρειες κερδίζει ο Atmos. Μένει να σπάσω το τωρινό με λίγη σοκολατίτσα, να δω τι άλλα μπορεί να μου θυμίσει!
Όχι αυτά τα Slush που έχουν γίνει της μόδας και είναι αίσχος (εκτός άμα τα ενισχύσεις με βότκα!), αλλά της παλιάς καλής κλασσικής «σπρώξε-γλύψε» που λέγαμε, βλέπε Calippo, Grillo κλπ. Όσοι είστε λίγο μεγαλύτεροι και έχετε επισκεφτεί την Κέρκυρα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μπορεί να θυμάστε στην Πλατεία ένα παγωτατζίδικο που λεγόταν Μανιατόπουλος, το οποίο σέρβιρε παγωτό Soft Ice από μηχάνημα, που ήταν παραγωγής του. Αυτός, εκτός από τα κλασσικά Βανίλια και Σοκολάτα (άντε και μπανάνα, που στην ουσία ήταν βανίλια αρωματισμένη), έφτιαχνε και μία μοναδική φράουλα που έφερνε προς το σορμπέ. Ε, αυτό ακριβώς μου ήρθε στο μυαλό με τη μυρωδιά. Πάμε παρακάτω γιατί σοροπιάσαμε! Ο Evod 1.8 αφού άδειασε από τη σκέτη VG, γέμισε λίγο πάνω από τη μέση, τοποθετήθηκε στο Vamo, ρυθμίστηκε στα 9 βαττ, και ξεκίνησε δουλειά. Πολύ ωραία γεύση! Ανταποκρίθηκε στη μυρωδιά 100%. Το χτύπημα εξαιρετικό, παρ’ όλο που δεν είμαι φαν του γερού χτυπήματος σε φρουτένιες γεύσεις, και παραδόξως ταίριαζε απόλυτα με την απόδοση της γεύσης. Η υπεροπλία PG είναι εύκολα διακριτή ακόμα και από αρχάριο, και είναι εμφανές ότι το ντουμάνι πάσχει αρκετά. Έτσι ανέβηκα στα 12 βαττ και έκανα μια απόπειρα ακόμα. Το στόμα μου πλημμύρισε γεύση φράουλας και πέρασαν από μπροστά μου πολλές παιδικές αναμνήσεις, από καλοκαίρια, παραλίες και παγωτά. Περίμενα μια παρόμοια συμπεριφορά από αυτό το υγρό, έχοντας την εξαιρετική ανάμνηση από το Berries Mix, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το ατμίζω εδώ και αρκετή ώρα, και μπορώ να πω ότι μου έχει προκαλέσει μία ανατριχίλα, μου έχει θυμίσει όμορφες, ανέμελες εποχές και χαμογελάω σαν παιδάκι! Πείτε με υπερβολικό, αλλά το υγρό είναι πάρα πολύ καλό. Αυτό που σου δίνει απέχει πολύ από το ψαγμένο, το εκλεκτό και τη «μυστική συνταγή», αλλά σου δίνει αυτό ακριβώς που υπόσχεται: φράουλα!!! Έχει και μια παραφωνία. Για κάποιους σημαντική, εμού συμπεριλαμβανομένου, για άλλους καθόλου. Αν αφήσετε λίγο ατμό να ξεφύγει από το στόμα προς τη μύτη, η μυρωδιά είναι άσχημη. Χημική θα τη χαρακτήριζα, αλλά μόνο σε αυτή τη φάση. Το άρωμα που αφήνει γενικά στο χώρο, είναι όμορφο. Καμία σχέση με αυτό που γεύεσαι, αλλά όμορφο. Το 90/100 θα μπορούσε άνετα να ανέβει κι άλλο, αν δεν υπήρχε αυτή η τελευταία παραφωνία, που θεωρώ ότι επί το πλείστον δεν θα ενοχλήσει πολύ κόσμο. Σε άμεση σύγκριση με το DIY φράουλας με άρωμα Atmos το οποίο μόνο μια φορά έχω κάνει σκέτο, μπορώ να πω ότι στις λεπτομέρειες κερδίζει ο Atmos. Μένει να σπάσω το τωρινό με λίγη σοκολατίτσα, να δω τι άλλα μπορεί να μου θυμίσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου