Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε αυτό το υγρό, έκανε αρκετούς
ατμιστές ανά τον κόσμο να το περιμένουν με αγωνία. Ένας από αυτούς και εγώ, δεν
είναι κρυφή η τρέλα που έχω με κάποια υγρά της εταιρείας. Στην αρχή, θεώρησα
ότι θα αποτελέσει μέρος της νέας σειράς που θα βγάλει η εταιρεία, αλλά τελικά
πρόκειται για περιορισμένη έκδοση. Και δεν τα αφήνω αυτά να ξεφύγουν. Μεγάλη
πρωτοτυπία ήταν η ιδέα της εταιρείας να κάνει ένα διαγωνισμό μέσω Facebook για
την ονοματοδοσία του καινούριου υγρού. Μόνη προϋπόθεση, να έχει να κάνει με το
σκάκι, όπως άλλωστε και όλα τα ονόματα των υγρών.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες πρότειναν το όνομα Caissa, μια υποτιθέμενη θεότητα του σκακιού. Έλαβα κι εγώ μέρος και παρόλο που προφανώς δεν έδωσα τη νικητήρια απάντηση, δεν θυμάμαι καν την απάντηση που έδωσα. Το όνομά του λοιπόν εκφράζει τη συμμετρία που υπάρχει σε μια σκακιέρα ενώ έξι είναι τα συστατικά που ανιχνεύονται στο γευστικό προφίλ αυτού του υγρού. Τα οποία είναι: ζάχαρη, ραβέντι, φράουλα, κρέμα, βρώμη και κράκερ.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες πρότειναν το όνομα Caissa, μια υποτιθέμενη θεότητα του σκακιού. Έλαβα κι εγώ μέρος και παρόλο που προφανώς δεν έδωσα τη νικητήρια απάντηση, δεν θυμάμαι καν την απάντηση που έδωσα. Το όνομά του λοιπόν εκφράζει τη συμμετρία που υπάρχει σε μια σκακιέρα ενώ έξι είναι τα συστατικά που ανιχνεύονται στο γευστικό προφίλ αυτού του υγρού. Τα οποία είναι: ζάχαρη, ραβέντι, φράουλα, κρέμα, βρώμη και κράκερ.
Το ραβέντι, είναι ένα λαχανικό με χαρακτηριστική πικρή
γεύση. Δεν το έχω δοκιμάσει στη φυσική του μορφή, αλλά γνωρίζω ότι είναι
ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αμερική, και συγκεκριμένα χρησιμοποιείται σε πίτες.
Τις κλασσικές γλυκές πίτες, με προτίμηση σε γέμιση από κάποια φρούτα με κάποιες
όξινες νότες, όπως βατόμουρα, μύρτιλα, φράουλες κλπ. Η πρώτη μου γνωριμία με
αυτό, ήταν ως γεύση σε τσάι, ως φοιτητής, συγκεκριμένα φρούτα του δάσους και
ραβέντι. Το όνομά του στα αγγλικά είναι rhubarb και όταν το είχα δει είχα
θεωρήσει ότι είναι κάποιο φρούτο. Μου είχαν κάνει εντύπωση τότε οι δυνατές
νότες που έδινε στο τσάι και μου είχε καρφωθεί στο κεφάλι. Το πρωτοσυνάντησα σε
υγρό αναπλήρωσης στο Sacre Coeur της Artist Collection.
Και μου είχε κάνει εντύπωση η απόδοσή του. Παρόλα αυτά, νιώθω μια ανεπάρκεια
αφού δεν έχω στη μνήμη μου τη φυσική του γεύση ώστε να έχω μία σίγουρη άποψη
για την απόδοσή του.
Παρασκευή βραδάκι λοιπόν, τελειώνοντας μια δύσκολη μέρα στο
γραφείο, έλεγξα μια τελευταία φορά τα e-mail μου και βρήκα το email από τη vapeland το
οποίο με ενημέρωνε ότι μου έχουν στείλει ένα μπουκάλι στο vape corner(ευχαριστώ παιδιά, μένω
υπόχρεος!) καθώς και το tracking.
Και κάπως έτσι φτιάχνει η μέρα σου, ή μάλλον η νύχτα. Την άλλη μέρα λοιπόν, με
το που μπήκα στο Intrnet για να βρω το tracking, βλέπω μήνυμα στο Viber από το Vape Corner με
τη φωτό του υγρού. Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς
ότι έγινα ελατήριο και σχεδόν διακτινίστηκα για να το παραλάβω. Εκεί το
δοκίμασα στα γρήγορα σε έναν Phenomenon στημένο με Kanthal.
Απλά για πρώτη εντύπωση, θεώρησα ότι το υγρό θα δείξει καλύτερα σε KF, οπότε έδωσα χρόνο στον
εαυτό μου και το δοκίμασα την επόμενη μέρα σε KF4 κλώνο.
Symmetry
Six Limited Edition 2015,
6mg, KF4 Tobecco Clone,
Kanthal D 0.28mm, 2.5mm MC, 1.83Ω, Nakamitchi
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η μυρωδιά που ξεχωρίζει είναι αυτή
της φράουλας με κρέμα. Δυνατή, βελούδινη, γλυκιά και ταυτόχρονα όξινη. Μόλις
συνηθίσει λίγο η μύτη, έρχονται και μυρωδιές που θυμίζουν ζύμη ή μπισκότο,
προφανώς λόγω της βρώμης και του κράκερ. Το ραβέντι στη μύτη, πρέπει να είναι
υπεύθυνο για κάποιες νότες που ξενίζουν, κυρίως πικάντικες. Έχοντας διαγράψει
από τη μνήμη μου τις πρώτες τζούρες που πήρα από το Φαινόμενο, έβαλα υγρό στον
ατμοποιητή μου και ξεκίνησα. Στην αρχή, η εμπειρία δεν ήταν ευχάριστη για τα
προσωπικά μου γούστα. Κρέμα, και μάλιστα έντονη. Αλλά όταν λέμε κρέμα, εννοούμε
κρέμα. Ούτε βουτυρίλα, ούτε γαλατίλα. Κρέμα. Κάτι με έσπρωχνε όμως να συνεχίσω να
το ατμίζω και να του δίνω ευκαιρίες. Και δικαιώθηκα. Όταν ο ουρανίσκος συνήθισε
αυτή την όχι και τόσο αγαπημένη μου γεύση, το υγρό άρχισε να ξεδιπλώνει και τα
υπόλοιπα χαρακτηριστικά του. Γεύσεις από φράουλα και ραβέντι, παρέα με μια
γλυκάδα έντονη μεν, καθόλου μπουχτιστική δε, μια ελαφρά όξινη αίσθηση παρέα με
τις πικρές και πικάντικες νότες που συνεισφέρει το ραβέντι, πάνω σε ένα φόντο από
μπισκότο. Στη ρινική εισπνοή, τα αρώματα περιορίζονται στη φράουλα και όλα τα
στοιχεία ενός λαχανικού. Σε κάποιους μπορεί αυτές οι πικάντικες νότες να
θυμίσουν σέλινο, φινόκιο ή ραπανάκι, σίγουρα πάντως την Μεσογειακή και ελληνική
γεύση θα την ξενίσουν. Είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα. Στην εκπνοή από τη μύτη και
πάλι ραβέντι συνοδευόμενο από φράουλα. Η παραγωγή ατμού είναι πάνω από τα
αναμενόμενα ενώ το χτύπημα συνάδει απόλυτα με τα 6mg νικοτίνης που
περιέχει. Η επίγευσή του, γλυκόπικρη, ελαφρά πικάντικη και βελούδινη, με την
φράουλα να συνοδεύεται από μπισκοτένια κύματα.
Πρόκειται σίγουρα για ένα ιδιαίτερο υγρό. Η φράουλά του θα
μπορούσε σίγουρα να ήταν καλύτερη, δεν παύει όμως μαζί με την φράουλα της Atmos Lab είναι
μια από τις καλύτερες φράουλες που έχω ατμίσει. Σίγουρα αν κυκλοφορούσε πέρυσι,
θα ήταν περήφανο μέλος της Mixology σειράς της εταιρείας. Το ραβέντι δεν είναι κάτι γνωστό στις
ελληνικές γεύσεις, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν το δοκιμάζαμε στην αμερικάνικη
εκδοχή του, κατά πλειοψηφία θα το εντάσσαμε στις προτιμήσεις μας. Κατά κύριο
λόγο μου άρεσε. Παρόλο που μου προξένησε μερικές φορές συναισθήματα όπως το Black Flag Fallen, μία να το θέλω δηλαδή
και μία να μη θέλω να το δω μπροστά μου. Θα ήθελα λίγο λιγότερη κρέμα, αρκετά
περισσότερο graham και βρώμη, η οποία σαν γεύση δεν ξεχωρίζει, και λίγο λιγότερο
ραβέντι. Λέω με σιγουριά ότι αν αυτό το υγρό αντί για σκέτη φράουλα είχε
βατόμουρο με μύρτιλο, φραγκοστάφυλο και κράνα, θα ήταν πολύ ανώτερο γευστικά.
Δεν νομίζω ότι θα πάθαινα με αυτό το υγρό ότι έχω πάθει με το Castle Long και
το Grandmaster, αλλά
είμαι σίγουρος ότι για κάποιους η συνταγή θα δουλέψει. Η απόδοση των γεύσεων
κατά μόνας και σε συνδυασμό δεν παύει να είναι φανταστική και εκεί οφείλεται
κατά κύριο λόγο το 94/100 με το οποίο θα το βαθμολογήσω. Δεν είναι ένα υγρό από
αυτά που θα σύστηνα για αγορά στα τυφλά καθώς είναι ισοπίθανα τα ενδεχόμενα να
το αγαπήσει ή να το μισήσει κάποιος. Ούτε πιστεύω ότι θα βρεθεί κάποιος να πει
ότι είναι «έτσι κι έτσι». Νομίζω ότι μπορεί να μπει στην κατηγορία «ή το αγαπάς
ή το μισείς». Σίγουρα όμως συνιστώ σε όλους όσους αρέσκονται σε τέτοιες
γευστικές ανησυχίες να το δοκιμάσουν αν έχουν τη δυνατότητα. Κάποιοι μπορεί να
με βρίσουν μετά, άλλοι να μου δώσουν συγχαρητήρια. Είναι ένα ρίσκο το οποίο
προτίθεμαι να πάρω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου