Black Note - Legato

Legato, 6mg, KF4 Tobecco Clone, Kanthal D 0.28mm, 2.5mm MC, 1.83Ω, Nakamitchi

Φυτεμένα στις ηλιόλουστες πλαγιές της Τοσκάνης, τα ιταλικά καπνά τύπου Kentucky, έχουν αμερικάνικο όνομα και ιταλική καρδιά. Επεξεργασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να απελευθερώσουν τα φυσικά έλαια του καπνού για μία ατμιστική εμπειρία με πλούσιο σώμα, το Legato προσφέρει μια ελαφρά γεύση με ξηρούς καρπούς και αρώματα, με ένα τελείωμα ταυτόχρονα γήινο αλλά βελούδινο. Στη μουσική το Legato είναι μία μουσική σήμανση που σημαίνει ότι οι νότες παίζονται σε συνέχεια χωρίς διακοπή, ενώ ο κατασκευαστής προτείνει ότι η γεύση αυτού του υγρού πρέπει να τυγχάνει χαλαρής απόλαυσης ώστε να επιτευχθεί μία μετάβαση από γευστική νότα σε γευστική νότα με μία ενδιάμεση ηρεμία. Για τα καπνά τύπου Kentucky, δεν μπόρεσα  να βρω επιπλέον πληροφορίες, πέραν του ότι κατά κανόνα προέρχονται από ποικιλίες Burley. Περιμένω όμως μία σκούρα και έντονα καπνική γεύση με κάποιες γλυκές νότες.

Άνοιξα το μπουκαλάκι και το έφερα στη μύτη. Έντονη και σκούρα μυρωδιά αναδύεται και είναι αρκετά δυνατή ώστε να κάνει τον ατμιστή να πει ότι μυρίζει πετρέλαιο. Έχοντας ξεπεράσει όμως αυτό το ταμπού με προηγούμενο υγρό, προχώρησα στη δοκιμή μου, έχοντας καταλήξει στον κλώνο του KF4 και γι αυτό το υγρό. Μία γεύση ταυτόχρονα γλυκιά αλλά και αλμυρή γέμισε το στόμα μου, σε σημείο να δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτά τα υγρά δεν περιέχουν το παραμικρό πρόσθετο. Πράγματι, η αίσθηση και οι γεύσεις του ατμού παραπέμπουν σε καπνά Burley, με μία γλυκάδα να συνοδεύει μια βαριά καπνική γεύση που κάνει τον ατμιστή να νομίζει ότι βρίσκεται σε μια μεγάλη αμερικάνικη πεδιάδα, καπνίζοντας ένα τσιγάρο, μόλις στριμμένο με τα καπνά που προ ολίγου προμηθεύτηκε. Κάποιες ελάχιστες και χοντροκομμένες ξυλώδεις νότες εμφανίζονται περιστασιακά, ολοκληρώνοντας μια γευστική εμπειρία την οποία ως καπνιστές δεν είχαμε ποτέ τη χαρά να ζήσουμε, καθότι λήπτες καπνών επεξεργασμένων και ποτισμένων με χημικά μέχρι αηδίας. Ειλικρινά, πιστεύω ότι αν τα τσιγάρα μου είχαν τόσο ωραία γεύση, δεν θα τα παρατούσα ποτέ! Στη ρινική εισπνοή, ο ατμός απελευθερώνει έντονα τσιγαρίσια αρώματα με αρκετές γεύσεις από καύση αλλά με τίποτα αυτή την αηδία της τασακίλας και του καμένου χαρτιού. Στην εκπνοή από τη μύτη, μια γλυκάδα μαζί με τα αρώματα ενός ξανθού καπνού είναι τα σημεία που κυριαρχούν. Η επίγευση δεν είναι ακριβώς γεύση όσο αίσθηση, ένα στόμα ξηρό με μία αίσθηση σχεδόν μεταλλική που παραπέμπει στις πάλαι ποτέ καπνιστικές μας μέρες. Το χτύπημά του είναι αρκετά ήπιο και αν το συγκρίνει κανείς με το Adagio θα έλεγε ότι πάνω από 3mg Νικοτίνης αποκλείεται να υπάρχουν σε αυτό το υγρό. Κατά κανόνα, το υγρό δεν μου άρεσε. Εκτός από το σημείο στο οποίο συνόδευσε τις βραδινές μου Weiss των οποίων η σταρένια γλύκα ταίριαξε ταμάμ με τα χαρακτηριστικά του υγρού. Σε πολλά σημεία μου θύμισε έναν καπνό πίπας ονόματι Clan, ο οποίος δεν μου είχε κάνει και την καλύτερη εντύπωση. Θεωρώ όμως ότι και τα χαρακτηριστικά ενός καπνού μεγαλωμένου σε ξηρό κλίμα, αλλά και τα χαρακτηριστικά καπνών ανοιχτού χρώματος, αποδίδονται εξαίσια. Και επειδή πιο εύκολα αλλάζεις γυναίκα παρά καπνό, νομίζω ότι οι περιπτώσεις ατμιστών που ως καπνιστές αρέσκονταν να «καίνε» ανοιχτόχρωμα καπνά, θα βρουν ένα εξαιρετικό υποκατάστατο σε αυτό το υγρό. 94/100.