The Vape Laboratory - Aλchemy Community Lemon Bunz by Alex

Aλchemy Community Lemon Bunz by Alex, Phenomenon Zest, SS316, TC, 2.5mm SC, 0.69Ω, Drago Cotton.

Μία ακόμα καινοτομία της εταιρείας ήταν το να ζητήσει συνταγές από διακεκριμένους σε αυτό τον τομέα ατμιστές και να τις κυκλοφορήσει με τη μορφή του Shake ‘n Vape. Ίσως όχι ακριβώς, καθώς χρειάζεται ένας χρόνος δεσίματος, αλλά ας πούμε ότι κινείται στους ρυθμούς της εποχής. Το πρώτο λοιπόν που θα δούμε, είναι το Lemon Bunz του Αλέξανδρου Μητσόπουλου.

Τον Αλέξανδρο δεν τον γνώριζα προσωπικά μέχρι που συναντηθήκαμε στην έκθεση, καθώς ήταν ένας από τους τρεις ομιλητές της 2^ης Ημερίδας που διοργάνωσε η Κοινότητα Ελλήνων Ατμιστών την Κυριακή 23 Ιουλίου, και μοιράστηκε μαζί μας πολύτιμες πληροφορίες για την ασφάλεια όσον αφορά τις ιδιοκατασκευές υγρών. Γνώριζα φυσικά την ομάδα του στο FB, τους Vape Alchemists, ομάδα που οι λάτρεις των ιδιοκατασκευών επισκέπτονται με ευλάβεια.

Ο κατασκευαστής λοιπόν, μας μιλάει για ένα υγρό το οποίο αποδίδει ένα donut γεμιστό με μια αρωματισμένη με λεμόνι κρέμα. Αφού λοιπόν με τρολάρισε αρκετά ο ίδιος, λέγοντάς μου ότι θα βελάξω από το πολύ βούτυρο (δεν τσίμπησα καθώς είχα και άλλες πηγές πληροφόρησης), με συμβούλεψε να το αφήσω minimum 3 μέρες στην ησυχία του, όπως επίσης και να μην χρησιμοποιήσω μηδενική βάση, καθώς θέλει τουλάχιστον 1mg/ml νικοτίνης για να δείξει. Πράγματι, χρησιμοποίησα μια βάση με περιεκτικότητα περίπου στα 70% VG και νικοτίνη στα 1.8mg/ml περίπου. Αφού το πέρασα από καθημερινό φραπέδιασμα και αερισμό 2 λεπτών, έφτασε η ώρα να γευτώ αυτό το αποτέλεσμα. Περιττό να πω ότι η περιγραφή χτύπησε νεύρο όσον αφορά τις γευστικές μου προτιμήσεις, όπως και η απόλυτη σιγουριά του Αλέξανδρου ότι πρόκειται για κορυφαίο υγρό. Όχι για να το παινευτώ, αλλά αν έχεις τέτοια σιγουριά απέναντί μου, ή είσαι μάστερ της μπλόφας Αλέξανδρε, ή έχεις όντως φτιάξει κάτι καλό.

Κάπως ανυπόμονος, γέμισα ένα τανκάκι στο Griffin 25+. Εντάξει, δεν ενθουσιάστηκα, αλλά από την άλλη ο συγκεκριμένος είναι καλός μόνο για υγρά τα οποία θέλουν τρελά watt για να πουν τα δικά τους. Έτσι, γέμισα το Φαινόμενο και το άφησα να ποτίσει όσο περιεργαζόμουν το άρωμα από το μπουκαλάκι. Άρωμα το οποίο δεν είναι και πολύ ευχάριστο καθώς έχει πολλές χημικές νότες και θυμίζει στην καλύτερη διάφορες «σκόνες» που χρησιμοποιούνται σε παγωτά τύπου soft ice μηχανής. Άλλοι, πιο φανατικοί της γυμναστικής από εμένα, μπορεί να συνδυάσουν αυτό το άρωμα με διάφορα shakes στα οποία αρέσκονται. Αυτό λίγο μας ενδιαφέρει, καθώς το υγρό προορίζεται για άτμισμα και όχι για αρωματισμό χώρου.

Για ξεκίνημα, όσοι είχατε την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν κλώνο Lemon Tart, σταματήστε να ελπίζετε. Το υγρό δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Όταν σκέφτομαι donut, σκέφτομαι μαλακή ζύμη, λίγο τραγανή απ’ έξω και λαδίλα. Ε, αυτό ακριβώς παίρνω στη διάρκεια της εισπνοής. Προς το τέλος της τζούρας, έρχεται μια πιο smooth αίσθηση, με νότες βανίλιας και λεμονιού, ενώ εντύπωση κάνει η παντελής απουσία γλυκάδας. Στην εισπνοή από τη μύτη, έχουμε ζύμη και νότες λεμονιού ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, έχουμε κρέμα λεμονιού που θυμίζει σε πολλά σημεία Άνθος Αραβοσίτου. Υπάρχει και ένα απειροελάχιστο ψήγμα οξύτητας στο υγρό, το οποίο γίνεται πιο αισθητό αν φέρουμε τον ατμό στα πλάγια της γλώσσας. Περί χτυπήματος και παραγωγής ατμού, είναι ανώφελο να σχολιάσω καθώς αυτό εξαρτάται από τη βάση που θα χρησιμοποιήσει ο καθένας. Η επίγευσή του δεν είναι μακρά σε διάρκεια ούτε ιδιαίτερα έντονη. Έχει σίγουρα αυτό το mouthwatering effect το οποίο είναι πάντα ευπρόσδεκτο και περιορίζεται σε νότες τηγανισμένης ζύμης και λεμονιού. Όποιος έχει φάει «λαλαγγίδες», θα καταλάβει καλύτερα τι εννοώ ως τηγανισμένη ζύμη.

Το τελικό αποτέλεσμα, δεν είναι αυτό το Super Wow που οι περισσότεροι ψάχνουμε σε ένα υγρό. Είναι όμως ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που λέει: ζύμη donut με κρέμα αρωματισμένη με λεμόνι. Δεν θεωρώ ότι είναι δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς αυτά τα στοιχεία. Δεν είναι κρέμα λεμόνι, δεν είναι μπισκότο, δεν είναι τάρτα. Τώρα, το αν είναι κλεισμένη η κρέμα στο donut ή αν απλώς το έχουμε πάρει και το έχουμε κάνει παπάρα στην κρέμα, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Εγώ στέκομαι και απολαμβάνω την μπέσα του υγρού: ζύμη donut με κρέμα αρωματισμένη με λεμόνι. Δεν θα βρεθείτε σε λεμονόκηπο. Θα καταλάβετε όμως όλα τα στοιχεία που υπόσχεται. Και διάφοροι φίλοι και γνωστοί που μου είπαν ότι θα ήθελαν περισσότερη οξύτητα, τους απαντάω ότι δεν χρειάζεται. Το υγρό είναι μια χαρά. 92/100 με τις χαμένες μονάδες να οφείλονται στο όχι και τόσο ευχάριστο άρωμα από το μπουκαλάκι και στην έλλειψη του «wow factor»...

Ο φίλος Κώστας θα πρέπει να περιμένει λίγο για το δικό του καθώς από ότι ακούγεται θέλει λίγο παραπάνω μέρες για να «δώσει πράμα»...